Handbalster Eva de Munnik mist zaterdag door een blessure de competitiestart met AAC 1899 in de regioklasse B tegen Heeten. “Een domper”, zegt de 24-jarige Huissense, die haar club na het eredivisie-avontuur wel trouw bleef.
De Munnik is één van de drie speelsters die ook vorig seizoen deel uitmaakte van de selectie. De rest is gestopt of vertrokken. Voor het bestuur van AAC 1899 was dat de reden om AAC 1899 terug te trekken uit de eredivisie. Eva de Munnik blikt terug en kijkt vooruit.
Je was één van de eerste speelsters die vorig seizoen aangaf bij AAC 1899 te blijven. Heb je na de leegloop spijt van dat besluit?
Eva de Munnik: “Absoluut niet. Ik had er ook nog op terug kunnen komen, ik had tenslotte niets getekend. Maar ik heb nog steeds heel veel plezier bij AAC. Ik heb er nooit over nagedacht om te stoppen of te vertrekken.”
Hoe heb je het ervaren dat de één na de ander vertrok?
“Van een aantal was al bekend dat ze zouden stoppen. En de anderen hadden allemaal hun persoonlijke redenen om te vertrekken. Voor de club heel vervelend, maar ik heb daar nooit iemand op aangekeken. Estavana Polman is een vriendin van mij en dat zij vertrok vond ik jammer. Maar als je naar VOC, de Nederlandse kampioen kunt , is dat alleen maar goed voor je carrière. Met haar kwaliteiten had het geen zin om bij AAC te blijven.”
Vorig jaar zat je in de eredivisie veel op de bank bij AAC. Nu ben je met je 24 jaar de 
routinier waar de anderen zich aan op moeten trekken.
“Alleen keepster Hilde Koehorst is ouder, maar ik ben nu niet ineens heel belangrijk. Ik was bankspeelster bij het eerste en ik voel me nu echt niet meer of beter dan de meiden waar ik ook mee in het tweede heb gespeeld. Met elkaar handballen we nu op het niveau dat we aankunnen.”
Je bent ooit van Huissen naar AAC 1899 gegaan om in de eredivisie te spelen. Nu sta je weer in de regioklasse.
“Daar baal ik ook ongelooflijk van. Ik wilde zo hoog mogelijk spelen, maar wel in de buurt. Ik had het graag anders gezien, maar van de ploeg van vorig seizoen zijn alleen Marlies Bouwman, Rianne Heida en ik over. Dat is geen basis om de eredivisie in te gaan. De beslissing om in de regioklasse te gaan spelen is daarom een juiste geweest. Hoe jammer dat ook is.”
Wat is de doelstelling voor dit seizoen?
“Een plaats bij de eerste vijf. Je kunt niet verwachten dat we kampioen worden. Het is een heel nieuw, jong team. Leuker dan vorig seizoen? Anders, er is nu minder druk. Vorig seizoen moesten we vechten om niet te verliezen, nu gaan we vechten om te winnen. Het zijn allemaal jonge meiden die heel graag willen en drie keer per week trainen. En met het oog op de toekomst trainen er ook een paar A-junioren mee.”
En dan ben jij op dit moment geblesseerd.
“Ja, het frustreert me nog het meest dat het nog een poosje duurt voordat ik fit ben. Drieënhalve week geleden kwam ik bij een oefenwedstrijd in botsing met een tegenstander en verdraaide ik mijn enkel. Maar het zijn niet mijn enkelbanden, maar mijn achillespees die niet goed is. Volgens de fysiotherapeut gaat het nog vier weken duren. Ik ben drie keer per week bij de groep, maar dit had ik me anders voorgesteld. Dit is een domper, want ik handbal heel graag. Zeker met zo’n leuk, jong team.”