Column
———
Hans Witjes

Vitesse behaalde bij SC Heerenveen een zeer welkome, verdiende overwinning. Trainer Phillip Cocu en zijn ploeg kunnen wat rustiger ademhalen. Vanwege de punten, maar ook omdat het spel van de laatste wedstrijden volop perspectief biedt.

Zoals de ploeg in Heerenveen speelde, is die niet langer te beschouwen als degradatiekandidaat. Er werd met passie gestreden en het elftal opereerde als een eenheid. Verder stichtte de ploeg aanvallend veel gevaar en werd achterin heel weinig weggegeven. Tel daarbij nog op dat de selectie met de komst van Dijks, Isimat-Marin en de tot ieders grote vreugde teruggekeerde Pröpper aan kwaliteit heeft gewonnen en minder smal is geworden en de toekomst ziet er ineens veel rooskleuriger uit dan enkele weken geleden.

Scherven brengen geluk, luidt het gezegde en dat ging tijdens deze wedstrijd in mijn huiskamer volledig op. Na de onnodige 1-0 van SC Heerenveen was mijn graad van chagrijn buitengewoon hoog en wellicht mede daardoor kletterde een vol glas wijn in stukken uiteen op de vloer. Tijdens de opruimwerkzaamheden werd het 1-1 en ook daarna bleven de zaken vanuit Arnhems oogpunt prima verlopen.

Die 1-0 rekende ik vooral Manhoef aan. Hij verknoeide met een knullige pass de mogelijkheid om tot een grote kans te komen en in de tegenstoot maakte Van Amersfoort met een zondagsschot een doelpunt aan de andere kant. De gedachte die bij mij en waarschijnlijk vele andere supporters was: gaat dit weer een rampzalige avond worden? Gelukkig bleek dat niet het geval.

Bialek maakte 1-1 na een tot assist gepromoveerd mislukt schot van Manhoef. En de 1-2 net voor rust gaf inzicht in de grote mogelijkheden van de twee gehuurde jongelingen Kozlowski en Vidovic. De Pool schoof het balletje na twee lichaamsschijnbewegingen in de voeten van de Kroatische Duitser, die na een fluwelen touch beheerst afdrukte in de lange hoek.

De 1-3 van het begin van de tweede helft was ook prachtig. Een 1-2 combinatie op snelheid tussen Manhoef en Bero, door eerstgenoemde gedecideerd afgerond.

Zelf vond ik het jammer dat Cocu na vijfenzestig minuten zowel Kozlowski als Vidovic wisselde. Twee creatieve spelers, die in het verdere verloop van de wedstrijd veel gevaar hadden kunnen stichten. De feiten gaven de trainer echter gelijk. Met de goed debuterende Isimat-Mirin en de wat later ingebrachte Dijks werd de zaak achterin dichtgetimmerd. En via Manhoef en de een kwartier voor tijd voor Bialek gekomen Sankoh werden toch nog kansen gecreëerd. In die fase toonde Pröpper ook nog even dat hij zijn balvastheid en inzicht tijdens zijn voetbalsabbatical niet is kwijtgeraakt.

Vitesse was deze avond een goed functionerend geheel, maar ik licht er enkele spelers nog even uit.

Oroz viel als centrale verdediger niet op. Dat betekent dat hij zijn werk goed heeft gedaan. Zo blijkt maar weer dat voetbal geen exacte wetenschap is. Ik gaf geen stuiver voor hem, maar hij heeft zich toch ontwikkeld tot een bruikbare speler.

Wittek was na een zwakke periode rijp voor de reservebank, maar heeft de laatste twee wedstrijden weer vuur en overtuiging in zijn spel. Zo spelend, is hij van waarde.

Aanvoerder Bero is in de vorm van zijn leven. Ik heb hem vaak bekritiseerd, maar de laatste tijd koppelt hij een enorm loopvermogen en veel duelkracht aan technisch goede acties. En brute overtredingen en daarop volgende gele kaarten zie ik de laatste tijd ook niet. Hopelijk kan hij dit goede spel vasthouden.

Meulensteen was door vele fans na een aarzelende start al afgeschreven. Zij kenden zijn uitstekende RKC-verleden kennelijk niet. Hij blijkt nu een belangrijke pion, zowel inzetbaar centraal achterin als op ‘nummer zes’.

Manhoef, revancheerde zich tegen FC Twente na rust van een zwakke eerste helft en in Heerenveen van het al genoemde verprutsen van een kansrijke situatie waar een counter en een tegengoal op volgden. Zijn spel is nog steeds wat wisselvallig, bij zijn rushes zou hij af en toe wat meer oog moeten hebben voor zijn medespelers. Niettemin is hij met zijn snelle dribbels en doelgerichtheid een plaag voor iedere verdediging. En dan te bedenken dat Jonathans na een aantal sterke invalbeurten op het vinkentouw zit om zijn positie over te nemen. Een luxe situatie.

Complimenten tenslotte voor trainer Cocu, die er toch maar in is geslaagd om zijn ploeg volgens een duidelijk plan en met overgave te laten spelen. Bovendien is hij de man die Pröpper in het geelzwart heeft teruggebracht. Een feit dat veel positieve emoties heeft opgeroepen, ook bij mij.

Natuurlijk maken één of twee zwaluwen nog geen zomer. Om niet alsnog in zwaar weer terecht te komen, zal Vitesse de lijn van de laatste duels door moeten trekken, om te beginnen volgende week in Emmen. Ik durf er intussen voorzichtig op te vertrouwen dat dit gaat lukken.

SC Heerenveen-Vitesse
21. Van Amersfoort 1-0, 32. Bialek 1-1, 45. Vidovic 1-2, 47. Manhoef 1-3