Yvette Jacobs, handbalkeepster van UDI 1896, vervulde zondag een hoofdrol in het duel met de Arnhemse stadgenoot ESCA. Mede door haar uitstekende optreden hield UDI 1896 de koploper op een gelijkspel. De AS-redactie sprak met Yvette Jacobs.
ESCA had alles nog gewonnen. UDI 1896 staat in de tweede klasse B onderin, maar dat verschil was in de wedstrijd niet zichtbaar. Jullie kunnen dus veel beter?
Yvette Jacobs: “Je gaat deze wedstrijd anders in. ESCA staat bovenaan, een ploeg uit je eigen stad en je kent die meiden. Dat speelt mee.”
Kunnen jullie niet elke week zo’n prestatie leveren?
“We maken een moeilijk seizoen door en hebben veel blessures. We hebben vaak ook maar met 1 doelpunt verschil verloren. Maar Steven van der Wall, onze coach, zegt het ook. We missen de felheid, maar die was er tegen ESCA dus wel.”
Jullie waren zelfs heel dicht bij een zege.
“Ik had zo gehoopt 2 punten te pakken. Vlak na rust liepen we uit naar 14-9. Door 3 strafworpen kwam ESCA weer dichterbij, maar scoorde niet uit veldspel. Onze verdediging stond als een huis. Heel jammer dat we bij 19-16 de voorsprong niet vast konden houden.”
Wat overheerste, de teleurstelling van het gelijkspel of het behaalde punt tegen de koploper?
“De teleurstelling overheerste, maar we kunnen ook trots zijn op onszelf dat we de wedstrijd naar ons toe hebben getrokken. Dat neem je ook mee naar de volgende wedstrijd. In de laatste wedstrijd voor de korte winterstop speelden we ook al heel goed tegen FBC. Dat goede gevoel namen we weer mee in de wedstrijd tegen ESCA.”
Plezier staat bij jullie voorop, maar dat kan toch heel goed samengaan met presteren?
“Wij willen elke wedstrijd winnen, hoor. Het zou ook te gek zijn om een keer op een wat hoger niveau te spelen. Maar plezier blijft altijd voorop, ook al is de spirit bij ons er wel. We leren van Steven om er altijd voor te blijven gaan. Ik denk trouwens dat wij de kwaliteiten hebben om hoger te spelen. We redden het alleen niet door de vele blessures.”
Jij was tegen ESCA in topvorm, maar jen bent van oorsprong geen keeper?
“Nee, ik ben nu 27 jaar en door een knieblessure ben ik een jaar of 8 acht geleden noodgedwongen gaan keepen. Maar dat doe ik met veel plezier.”