Wie keihard werkt, kan met geluk ver komen

6 oktober 2019 | Van onze AS-redactie

Column
———
Hans Witjes


Ook het thuisduel tegen FC Utrecht met de mooie traditie om de eeuwige nummers vier van Vitesse en FC Utrecht, respectievelijk Theo Bos en David di Tomasso, te herdenken, leverde de Arnhemmers weer drie uiterst belangrijke punten op. En ook dit keer viel er op het spel veel aan te merken, maar stak Vrouwe Fortuna een helpende hand toe.

Geluk dwing je af, is een bekend gezegde in de sport. Dat gaat lang niet altijd op, want vele ploegen en individuen die hun uiterste best doen krijgen het geluk toch niet mee. In mijn ogen zou daarom een betere formulering zijn: wie keihard werkt kan met geluk ver komen.

Voor Vitesse reikt dat geluk tot een voorlopige vierde plaats op de ranglijst met zes punten voorsprong op FC Utrecht en (met een wedstrijd meer op het moment dat ik dit schrijf) zeven punten op Feyenoord. Een al enkele decennia ongekende weelde, waarvan iedereen die de club een warm hart toedraagt nu minstens twee weken van kan genieten.

Met zogenaamde kleinere tegenstanders tot de winterstop – alleen de thuiswedstrijd tegen Feyenoord in december is daarop een uitzondering – zou je zeggen dat Vitesse in de winterpauze nog steeds vierde of zelfs derde kan staan, met een aardige voorsprong op de ploegen daaronder. Geen Vitessekenner zal echter de fout maken om zich rijk te rekenen. Daarvoor vertoont het spel van de ploeg van Slutsky te veel gebreken en zijn de prestaties tegen de kleintjes ook dit seizoen weer te slecht.

Het positieve van het Vitesse van dit seizoen is de tomeloze inzet. Ook tegen FC Utrecht heeft de ploeg tot de laatste seconde gevochten voor de winst. Dat was ook nodig ook, want de mannen van trainer Van den Brom waren een groot deel van de wedstrijd voetballend beter. Met als fundament een goede, onverzettelijke achterhoede werden de punten voor de poorten van de hel weggesleept.

Doelman Pasveer was voor de zoveelste keer een foutloos rustpunt. En in de hachelijke slotfase was het heerlijk om een doelman te hebben die van zijn doellijn af durft te komen en een paar hoge voorzetten katachtig klemvast uit de lucht haalde. Hij heeft als extra pluspunt ook nog eens een geweldige trap. Intussen durf ik Pasveer een van de beste keepers van de Eredivisie te noemen.

De hele achterhoede heeft het goed gedaan. Rechtsback Dasa speelde bij zijn eerste optreden in de basis prima, zowel verdedigend als aanvallend. Het centrum Doekhi-Obispo heeft ongelooflijk veel weggehaald. Linksback Clark bleef op karakter kaarsrecht overeind.

In de middenlinie toonde Bazoer bij vlagen zijn gave techniek en hij werkte ook hard. Als hij zo doorgaat, zal hij steeds belangrijker worden. Bero loopt zich altijd drie slagen in de rondte en heeft een enorme dynamiek. Ik vind hem op zijn sterkst, als hij met de bal aan de voet versnelt en tussen tegenstanders door meters maakt. Daar komt hij in zijn huidige, meer controlerende rol te weinig aan toe.


Tannane wilde, op revanche belust, teveel en verzandde een aantal keren in onmogelijke solo’s. Daarbij merk ik wel op dat er enkele situaties bij waren waarin scheidsrechter Kuipers voor een overtreding tegen de Marokkaan had moeten fluiten. Tannane tekende wel voor de assist bij de 1-0. Heel sneu dat hij al vroeg in de wedstrijd met een op het eerste oog zware blessure van het veld af moest.

Linssen had enkele goede momenten. Toen hij in de eindfase met alle tijd alleen op de keeper afkwam, had hij de wedstrijd natuurlijk in het slot moeten gooien. Aan die kans ging volgens mij overigens een sluw duwtje vooraf, dus wellicht had de VAR bij een doelpunt roet in het eten gegooid. Ik blijf van mening dat de Limburger beter functioneert in een driespitsensysteem, al rommelend vanaf de linkerkant.

Voorin liet Dicko wel enkele keren zijn balvastheid zien, maar hij kon verder geen potten breken. Matavz deed zowaar in de tweede helft echt zijn best. Hij was grotendeels onzichtbaar, maar scoorde wel. Een sofgoal, maar doelpunten houden hem in stand.

Van de invallers viel Grot op met enkele spectaculaire lange rushes, die helaas net niet tot succes leidden.

Vitesse heeft nu in vijf van de negen duels met veel geluk punten gehaald. Dat is in meer dan vijftig procent van de wedstrijden. Dat percentage zal in de loop van het seizoen ongetwijfeld flink dalen. Hopelijk kan de ploeg dat dan opvangen met beter voetbal.

Vitesse-FC Utrecht 2-1
9. Clark 1-0, 39. Maher 1-1, 68. Matavz 2-1.