Column
———
Hans Witjes
Een 1-4 overwinning tegen NEC in het hol van de leeuw. Drie ontzettend belangrijke punten in de strijd tegen degradatie plus als leuke bijvangst winst in de prestigestrijd met de aartsrivaal uit Nijmegen. Wat een weelde!
Voetbal is en blijft toch een onvoorspelbare sport. In de eerste vijfentwintig minuten betreurde ik de basisplaatsen voor Bero en Sankoh. De Slowaak had in die periode weer eens een paar keer als stoorzender in veelbelovende aanvallen gefungeerd. En de huurling van VFB Stuttgart had intussen al een keer of drie, vier onnodig buitenspel gelopen.
Maar zie, in de twee minuten daarna werden beide spelers ineens belangrijk bij doelpunten. Bero door zelf te scoren, Sankoh door doelman Cillessen van de bal te zetten en terug te leggen op Kozlowski, die de bal in het lege doel kon schuiven. Met dank aan de NEC-keeper, die een ravenzwarte dag had. Dat gun ik hem niet, maar als hij die dan toch een keer moest hebben, dan maar tegen Vitesse.
In het verdere verloop van de wedstrijd liet Sankoh wel zien dat hij in de loop van het seizoen als spits is gegroeid. Snel was hij al, maar dat wapen wist hij tot vorige week niet te benutten door repeterende dommigheden. Ook die vorige wedstrijd – thuis tegen Go Ahead Eagles, toen hij in de basis mocht starten – ging er nog veel fout. Wel liet hij met zijn inzet en snelheid en een paar goede acties aan de bal wel zien dat hij perspectief heeft. In stadion De Goffert trok de spits die positieve lijn door.
Dat eerste doelpunt toont trouwens het nut aan van vroeg druk zetten. Sankoh joeg op Cillesen, de drie verdedigers in zijn buurt werden kort gedekt. De keeper kon de bal niet direct kwijt, aarzelde even en verloor de bal aan de achter hem langs komende Sankoh. Dit was wel heel extreem, maar het onderstreept wel de algemene stelling dat het vroeg opjagen van niet-topploegen tot balbezit dicht in de buurt van het vijandelijke doel kan leiden. Van daaruit is het gemakkelijker om tot kansen te komen dan met positiespel vanuit de eigen defensie. Gelukkig had Vitesse deze middag het lef om deze tactiek een aantal malen toe te passen. Wordt vervolgd, zou ik zeggen.
De overwinning was uiteindelijk dik verdiend, al was er wel een fase van een minuut of twintig na de rust, waarin de foutenlast in de Arnhemse ploeg te groot was, waardoor NEC corner na corner mocht gaan nemen. Dat zijn altijd hachelijke situaties, waarin een bal zo maar verkeerd kan vallen.
Op zoek naar een aansluitingstreffer ging NEC-trainer Meijer met zijn wisselbeleid steeds meer pokeren, waardoor hij op zeker moment bijna geen verdedigers meer in zijn elftal had. Levensgevaarlijk tegen snelle jongens als Sankoh en Manhoef. Laatstgenoemde liet in de tweede helft zien dat hij, als hij wat ruimte krijgt, levensgevaarlijk is. Eén van zijn flitsende acties, een snelle dribbel gevolgd door een gevoelvolle voorzet op Sankoh, had eigenlijk tot assist moeten promoveren. Dat gebeurde niet, omdat de spits wel goed inkopte, maar de lat trof.
Na deze eclatante overwinning en gelet op het belang daarvan ga ik het nu niet hebben over de keuzes die de trainersstaf heeft gemaakt voor de eerste elf en de wissels. Met een uitstekende ploegprestatie, waarbij iedereen zich ten volle heeft ingezet is een knap resultaat bereikt en dat telt. Wel wil ik enkele nog niet genoemde spelers nog even apart belichten.
Doelman Scherpen kan terugzien op een sterke wedstrijd. Hij maakte een zekere indruk en had enkele fraaie reddingen.
Centrale verdediger Isimat-Mirin revancheerde zich voor een weifelend optreden vorige week. Wel pakte hij onnodig geel met een rare actie, waarbij hij na een overtreding nog even doorliep om een andere tegenstander neer te halen. Oliedom, niet meer doen.
Centrale verdediger Flamingo was voor de zoveelste keer een rots in de branding. Het doelpunt dat hij maakte, is voor hem de verdiende kers op de taart.
Middenvelder Van Ginkel speelde een sterke eerste helft. Hij was goed in de passing, zowel over korte als lange afstand. Verder vond ik hem frisser en scherper in zijn loopacties. Die neigden wat meer naar ‘de oude Van Ginkel’. Verheugend, al was zijn optreden in de tweede helft wat minder opvallend.
Middenvelder Meulensteen liet wederom zien dat hij in zijn rol kort voor de verdediging een uiterst belangrijke schakel is geworden.
Deze zege is een grote stap naar handhaving, zeker als we kijken naar het loodzware programma dat FC Emmen nog heeft. Toch blijft waakzaamheid geboden. Als er lef en inzet wordt getoond, komt Vitesse in zijn kracht en kan het van veel ploegen winnen. Maar de recente geschiedenis leert ook dat een slap en bang spelend Vitesse van iedere tegenstander kan verliezen. Dus ook van absolute laagvliegers, waarvan er nog drie naar Arnhem komen. Het is aan de technische staf om de komende weken logische elftallen op te stellen en met de juiste mentaliteit de wei in te sturen. Als dat lukt, dan moet het goed komen.
NEC-Vitesse 1-4
25. Bero 0-1, 28. Kozlowski 0-2, 68. Van Rooij (e.d) 0-3, 70. Proper 1-3, 83. Flamingo 1-4.