Column
———
Hans Witjes

Het winnen van de derby in Nijmegen heeft iets speciaals en voegt een hoge gevoelswaarde toe aan de drie punten. De vreugde bij alle mensen die bij Vitesse betrokken zijn, is dus zeer begrijpelijk. Als ik echter nuchter naar het vertoonde spel van de Arnhemmers kijk, dan moet ik uiterst kritisch zijn over het laatste halfuur. En trainer Thomas Letsch  moet dat zichzelf aantrekken. Zijn laffe coaching was vragen om moeilijkheden. De ervaring leert dat de winnende trainer altijd gelijk krijgt in de opportunistische wereld van het voetbal, maar ik krijg steeds meer vraagtekens bij het tactisch inzicht van de Duitser.

Om te beginnen snapte ik al niet dat Letsch met Frederiksen in de spits begon. Een gemankeerde voetballer, want hij is niet snel, niet wendbaar, heeft geen actie en kan niet koppen. Zijn enige echte pluspunt is zijn goede linkerbeen en dat kon hij zowaar inzetten bij het enige doelpunt. Qua resultaat heeft de trainer dus ook hier het gelijk aan zijn zijde gekregen. Frederiksen had nog enkele goede momenten en dat ik daar blij door verrast was, zegt alles over het verwachtingspatroon dat ik intussen van hem heb.

Vitesse heeft sowieso een spitsenprobleem. Darfalou is snel, werkt hard en kan aardig koppen, maar hij komt tekort in de combinatie en mist de traptechniek om koel af te ronden. Het wilde schot bij die grote kans in de eerste helft was daar een illustratie van. En Openda heeft met zijn snelheid altijd dreiging, maar mist over het algemeen ook zuiverheid in de afronding. De wedstrijd tegen Feyenoord van vorige week was in dat opzicht een zeer prettige uitzondering. De andere spitsen in de selectie komen allemaal tekort, alleen over Van Moos stel ik mijn oordeel nog even uit. Hij heeft nog nauwelijks minuten gemaakt en had bij zijn invalbeurt in Nijmegen in ieder geval één goede aanvallende actie. Het is te hopen dat dit een goed voorteken is.

Als dat spitsenprobleem er niet was geweest, had Vitesse na een uur met een nulletje of drie voorgestaan. De ploeg speelde tot dat moment namelijk zeer redelijk. Er werd goed druk gezet, de Nijmeegse formatie werd gedwongen tot fouten en had weinig te vertellen. De tweede goal was dan nog wel niet gevallen, maar die leek niet uit te kunnen blijven.

Het is dan voor mij niet te begrijpen dat de ploeg niet op dezelfde wijze blijft doorgaan. Dus gewoon aanvallend en met veel druk de tegenstander tot fouten dwingen. Dat gebeurde niet, Vitesse ging achteruit lopen en maakte de zwakke Nijmegenaren op die manier sterk. Door eerst de goed spelende, creatieve Gboho en daarna Openda te wisselen, droeg Letsch daar nog eens extra aan bij. En de trainer maakte het helemaal bont door in de eindfase ook nog eens én Hajek én Oroz in te brengen.  Dan weet je al helemaal zeker dat je niet meer verder komt dan ballen uit het strafschopgebied roeien en bidden dat er geen bal verkeerd valt. Ik vond het nog sneu voor de behoorlijk goed invallende Huisman om in een zo defensief ingestelde ploeg terecht te komen. Dan is er voor een aanvallend gerichte combinatiespeler weinig eer te behalen.

Dat deze ultra-behoudende tactiek succes had, was te danken aan de drie centrale verdedigers Doekhi, Bazoer en Rasmussen. Zij hebben alle drie een uitstekende wedstrijd gespeeld. Verder aan doelman Schubert, die foutloos gekeept heeft. Goed op hoge ballen, een knappe redding in de eerste helft op de vrije trap van Schöne. Verder snel en goed uitkomend, toen Okita alleen op hem afkwam. En een schitterende parade in de slotfase op de kopbal van Marquez.

Opportunisten hadden Schubert na een paar mindere wedstrijden al afgeschreven, maar, zoals ik al eerder schreef, de Duitser kan echt wel keepen. Ik kijk bij spelers naar de intrinsieke kwaliteiten. Dan zie ik een doelman die goed is op de lijn, sterk is op hoge ballen en moed heeft. Hij durft zich voor de schoenen van spelers te gooien, heeft anders dan de meeste keepers het lef om uit te komen bij hoge voorzetten, durft voor zijn goal te keepen en laat zich door uitsupporters achter zijn doel niet gek maken. Zijn meevoetballen moet beter, maar ik voeg daar aan toe dat zijn verdedigers hem ook niet in de problemen moeten brengen.

Ook de wingbacks Dasa en Wittek en Tronstad als ‘nummer zes’ speelden (weer) zeer redelijk. Dit is een drietal met een vitale rol binnen het elftal.
Heel jammer dus van dat slechte laatste halfuur, waarin de thuisclub de kans kreeg om in de duels te komen en voor hectiek te zorgen. De Nijmegenaren hebben een aantal hele nare ventjes in de ploeg die vieze, stiekeme overtredingen maken en alles doen om de tegenstander een rode kaart aan te naaien. Werkelijk belachelijk om dan hun rechtsback Van Rooij in een interview te horen zeggen dat Vitesse alles mocht van de scheidsrechter en zijn team niks. Niet dat arbiter Lindhout goed floot, ik begrijp zijn aanstelling voor deze wedstrijd ook niet. Typisch een scheidsrechter die door zijn inconsequente fluiten zo’n beladen duel nog hectischer maakt dan het al is.

Nog even kort iets over de kwestie Tannane. Ik las in De Gelderlander dat de Marokkaan de enige verliezer is. Dat denk ik niet. Vitesse loopt niet alleen een transfersom mis, maar ook de aanvallende creativiteit die hij wel heeft en de ploeg te weinig. Als hangende spits met een vrije rol zou hij in mijn ogen belangrijk hebben kunnen zijn binnen deze selectie met zijn beperkte offensieve vermogen. Want de goede resultaten van de laatste weken kunnen die aanvallende armoede natuurlijk niet verhullen.

NEC-Vitesse 0-1
16. Frederiksen 0-1.