Column
———
Hans Witjes

De thuiswedstrijd tegen RKC Waalwijk heeft pijnlijk duidelijk gemaakt dat Vitesse op de ranglijst niet langer naar boven, maar voorlopig alleen nog naar beneden mag kijken. Dat is mijn conclusie na twee ouderwetse wanprestaties tegen zogenaamde kleinere ploegen. Eén miskleun kon nog hoopvol als incident worden gezien, twee abominabele prestaties achter elkaar vallen niet meer te vergoelijken.

Het gaat mij niet eens over de met het gelijkspel verspeelde twee punten. Als dat was gebeurd in een wedstrijd met een overwicht op de Brabantse degradatiekandidaat, aardig voetbal, veel kansen en een zeer ongelukkig scoreverloop, dan was dat weliswaar zuur geweest, maar had ik nog positief naar het vervolg van de competitie kunnen kijken. Per slot van rekening is het nog maar een week geleden dat de ploeg van Thomas Letsch tegen FC Groningen een superieure eerste helft op de mat legde. Nu het mindere voetbal van eerdere kortere perioden zich al twee maal achtereen is gaan uitstrekken tot hele wedstrijden, is mijn hoop op een toppositie aan het eind van het seizoen tot nul gereduceerd.

Zo trots als ik me als Vitessesupporters tot voor kort voelde, zo beschaamd ben ik over de recente prestaties. Het terugzien van beelden van wedstrijden en het beluisteren van praatprogramma’s was maandenlang een feest, de komende week en mogelijk nog vaak daarna wordt het een kwelling. Vitesse is na lang meedraaien bovenin eindelijk door de nationale pers op een voetstuk gezet, maar het staat er nog niet op of het dondert er met veel geraas al weer vanaf.

Het is altijd gemakkelijk om bij slecht presteren meteen naar de trainer te wijzen, maar ik kan er niet omheen. Letsch heeft terecht complimenten gehad voor de aanvallende speelwijze en het druk zetten op de tegenstanders. Dat lukte meestal niet in hele wedstrijden, Vitesse was in dat opzicht niet stabiel, maar de contouren waren zichtbaar en het leek een kwestie van verder bouwen aan het verfrissende concept. Na de wedstrijden tegen VVV-Venlo en RKC Waalwijk lijkt de ploeg echter volledig terug bij af. Voetbal is mensenwerk, het kan eens wat minder gaan, maar zo’n vrije val als Vitesse qua spel binnen één week twee keer maakt, is niet acceptabel. En ook dan is het de trainer die verantwoordelijk is.

Letsch had tot mijn stomme verbazing Touré als beloning voor het missen van drie opgelegde kansen in Venlo een basisplaats gegeven. De Duitser is fysiek sterk, onderschept nog weleens een bal en zolang hij die dan meteen ergens binnen vijf meter op een medespeler aflegt, gaat het goed. Wil hij meer, zoals één keer begin tweede helft, toen hij een man wilde gaan passeren, dan ontstaan direct problemen. Touré heeft zich wel iets verbeterd, maar blijft een onstuimige speler met nul komma nul creativiteit, die niet in het elftal thuishoort.

Dan Bero. Hij speelde na een ravenzwarte periode vorige week tegen FC Groningen eindelijk weer eens een goede wedstrijd. Dat gaf hoop, maar die werd door het slechte spel van de Slowaak in de eerste helft tegen RKC Waalwijk meedogenloos de bodem ingeslagen. Ballen stuiterden drie meter van zijn voet af, geen pass van hem kwam aan. Voor Letsch geen aanleiding om hem te wisselen, Bero mocht de hele wedstrijd verder blijven ploeteren, en passant nog even ouderwets een onbenullige gele kaart meepakkend.

Twee falende mensen dus op het middenveld samen met de creatieve gelukszoeker Tannane, die doet wat hij wil, altijd op eigen succes uit is en helaas veel te weinig rendement heeft. Natuurlijk, tussen alle mislukte schoten zitten er meestal ook een paar die dreigend zijn, al komen ze meestal van zo ver dat een keeper ze wel pakt. En van de tien corners komen er misschien twee goed voor. Maar het is gewoon niet genoeg. Hoe krijgt Tannane het bijvoorbeeld in zijn hoofd om iedere corner na rust met een inswinger in het doel te willen draaien? Breng eens een keer variatie aan, niet alleen in corners, maar ook in het veldspel. Kies eens voor een steekpass op een spits in plaats van een solo, eindig een solo eens een keer bijtijds met een pass op een medespeler en niet met een schot. Tannane  creëert doelrijpe momenten, maar door zijn eigenzinnige spel blijven ook kansen voor anderen liggen.

Alles bij elkaar natuurlijk geen middenveld om de slag mee te winnen. Verder was de opbouw van achteruit stroperig en traag. Het komt de spitsen allemaal niet ten goede, die wellicht mede daardoor de vorm kwijt zijn. Het probleem zat tegen RKC Waalwijk dus in alle linies, maar ook nog eens in de veldbezetting. Ik heb al vaker geschreven, vanaf het televisiescherm is in zulke gevallen moeilijk te zien waar het probleem precies zit, maar feit is dat van het vroeg druk zetten niets terecht kwam. De Waalwijkers liepen vrolijk tussen de linies door te voetballen. Dan faalde de Arnhemse ploeg dus in tactisch opzicht.

In deze wedstrijd haalden alleen Pasveer en Bazoer een voldoende, waarvan laatstgenoemde zelfs een ruime. Een trieste oogst, die zorgen baart voor de wedstrijd van komende zaterdag bij SC Heerenveen.

Vitesse- RKC Waalwijk 1-1
71. Bazoer 1-0, 75. Van der Venne 1-1