Column
———
Hans Witjes

De bom en daarna het staken van de thuiswedstrijd van Vitesse tegen Sparta Rotterdam heb ik niet meer meegemaakt. Voor mijn zoon en mij waren de toeschouwer op het veld en het gooien met bier en aanstekers het sein om te vertrekken. Het op het gehoor zware explosief hoorde ik ontploffen, toen ik de trap af liep naar buiten. Bij thuiskomst draaiden de camera’s in het stadion nog volop en werd mij duidelijk dat de ploegen met nog vijf minuten blessuretijd voor de boeg naar de kleedkamers waren gedirigeerd. Even later bleek dat de wedstrijd ook niet meer werd hervat.

Een triest dieptepunt voor de club en de vele goedwillende supporters. Een zware minderheid aan agressieve malloten heeft de club te schande gemaakt. Hier is geen enkel excuus voor. Niet dat Vitesse het bijna traditiegetrouw tegen een absolute degradatiekandidaat volledig liet afweten. Niet dat doelman Okoye opzichtig aan het tijdrekken was. Niet dat scheidsrechter Dieperink daar te weinig tegen optrad. Niet dat diverse Rotterdamse veldspelers alles uit de kast haalden om het spel te vertragen en de wedstrijd dood te leggen.

Ik kan een technische analyse geven van dit duel, waarin bij Vitesse heel veel mis ging en alleen Doekhi een ruime voldoende haalde. En waarin wederom het nodige op de coaching van trainer Thomas Letsch viel aan te merken. De lust ontgaat me nu echter even. Het gedrag van een aantal zich supporter noemende idioten heeft deze avond te veel verziekt.

Zoals ik er nu, net na de wedstrijd, over denk, heb ik niet eens zin om donderdag weer naar het stadion te gaan. Voetbal moet een feestje zijn met als mogelijk grootste tegenvaller dat de favoriete club minder goed of zelfs slecht presteert. En dat hebben doorgewinterde supporters vaak genoeg meegemaakt om te kunnen accepteren en verwerken. Dit soort idioterie vanaf de tribunes gaat echter alle perken te buiten. Daar laat ik het dit keer bij.

Vitesse-Sparta Rotterdam 0-1 GESTAAKT
5. Dalmou 0-1