Column
———
Hans Witjes

Een Vitesse dat zo goed speelde in een uitwedstrijd tegen Ajax als dat van zaterdagavond in het eerste halfuur kan ik me niet herinneren. Natuurlijk, de club heeft bij Ajax diverse keren gewonnen en soms ook met goed voetbal, maar de miljoenenformatie werd nu in eigen huis volledig afgebluft. Technisch directeur Spors en trainer Letch hebben bij hun aantreden geen loze beloftes gedaan. Zij houden van snel, fel, naar voren gericht voetbal, waarbij zo vroeg mogelijk druk wordt gezet op de tegenstanders. Dat was precies wat Vitesse in Amsterdam deed en het dure, arrogante Ajax wist zich er totaal geen raad mee.

In dat eerste deel van de wedstrijd, toen veel duels werden gewonnen, passes aankwamen en kansen werden gecreëerd, had Vitesse minstens twee keer moeten scoren. Dat lukte niet en het tot counteren gedwongen Ajax heeft dan klassespelers genoeg om uit een van de weinige tegenaanvallen wél genadeloos toe te slaan. Een mooie loopactie binnendoor van hun rechtsback Mazraoui verraste Wittek, Bruns keek alleen toe en de op de rand van het zestienmetergebied volledig vrijgelaten Promes schoot de 1-0 binnen, volledig tegen de verhouding in.

Na dat geweldige halfuur begon Vitesse wat slordiger te worden en viel de dominantie van die eerste periode weg. Ajax werd gelijkwaardig, maar kort voor rust ontstond met de rode kaart van Ajacied Alvarez een nieuwe situatie. Over die kaart waren de meningen verdeeld, maar ik vond hem terecht. Wie heeft gevoetbald, weet dat je na zo’n duel niet per ongeluk op het been van een tegenstander gaat staan. Het past bij de misselijkmakende doortraptheid van dit soort Zuid-Amerikaanse spelers, waarvan Tagliafico de kwalijke ambassadeur is. Een hele goede speler, maar wat een geniepig ventje. En dan hoor ik in de studio van Fox Sports roepen dat dat er allemaal een beetje bij hoort, maar slinkse overtredingen en matennaaierij horen niet op een voetbalveld thuis.

Het spelen tegen tien man was voor Vitesse waarschijnlijk geen voordeel. Ajax was gedwongen om zich wat meer terug te trekken, waardoor er minder ruimte achter hun verdediging kwam te liggen voor snelle jongens als Openda, Darfalou en later Broja. Niettemin viel de 1-1 door een granaat van Bazour en voorkwam de paal de 1-2 van Dasa. En, je zult het altijd zien, een minuut later viel de tweede en winnende goal aan de andere kant.

Ajax is met de schrik vrijgekomen en Vitesse moet zich maar troosten met de gedachte dat de club op de goede weg is. Met de spelstijl zoals die vooral in het eerste halfuur zichtbaar was, kunnen de geelzwarten ver komen en laten zij voetbal zien dat leuk is om naar te kijken. De ploeg zal dan tegen mindere ploegen wel met dezelfde drive moeten spelen als tegen Ajax.

Veel lof dus voor de manier waarop Letch zijn ploeg laat spelen, maar ik heb toch ook enkele vraagtekens. Waarom liet hij Vroegh invallen? Die heeft volgens mij dit seizoen nog (vrijwel) geen wedstrijdminuut in de benen en mist pure snelheid tegen de hardlopers op het middenveld bij Ajax. Dat werd pijnlijk duidelijk bij de tweede tegengoal, zoals ook de matig spelende, in een sukkeldraf terugkomende Bero van tamelijk dichtbij kon constateren.

En waarom deed Letch niet bij het begin van of vroeg in de tweede helft een tactische zet om de tien man van Ajax in de tang te nemen? Bijvoorbeeld Broja erbij zetten voor een verdediger (Hajek) of middenvelder (Bero) en Ajax nog meer terugdringen? Zo’n maatregel had gepast bij het lef dat deze sympathieke trainer wel degelijk heeft. Maar goed, ook nu had Vitesse minstens een punt verdiend en mag het trots mag zijn op de wijze waarop het zich in Amsterdam heeft gepresenteerd.

Tenslotte nog een compliment voor de jeugdige Manhoef. Hij deed maar een kwartiertje mee, maar liet daarin zien het niveau nu al aan te kunnen. Met Wittek en hem is het linksbackprobleem na jaren eindelijk opgelost.    

Ajax-Vitesse 2-1
Promes 1-0, 56. Bazoer 1-1, 70. Antony 2-1.