Column
———
Hans Witjes

De eerste drie punten zijn gelukkig binnen. Gelukkig in twee opzichten. Omdat iedere Vitessesupporter hier blij mee zal zijn. Plus dat er een helft met een man meer kon worden gespeeld en een gruwelijk slecht eerste uur geen puntverlies heeft opgeleverd. De 2-1 overwinning bij FC Volendam gaat in de boeken en, zoals dat gaat, de manier waarop die tot stand is gekomen, zal snel worden vergeten.

Hopelijk niet door trainer Phillip Cocu en zijn mannen, want zij zullen lering moeten trekken uit de ronduit beschamende vertoning van bijna een uur. Het leek namelijk nergens op wat de ploeg van trainer Phillip Cocu vooral in de eerste helft en in eerste instantie ook daarna, tegen tien man, liet zien. Er was geen tempo, het spel was ongeïnspireerd en de duelkracht was zwaar onvoldoende. De Vitessespelers werden lange tijd regelmatig door het hard werkende maar zeer matige FC Volendam afgetroefd.

Het is voor mij onbegrijpelijk dat de ploeg zo lamlendig aan de nieuwe competitie kon beginnen. Het leek erop dat de Arnhemse formatie net als vorig seizoen in Volendam tegen een nederlaag aan ging lopen. De wedstrijd werd in feite vlak voor rust gered door een oplettende VAR en de daaropvolgende rode kaart voor Mühren na een oliedomme overtreding.

Op basis van de wanprestatie tot kort voor de 1-1 was er alle aanleiding om ploeg en trainer met de grond gelijk te maken. Geen enkele veldspeler stak boven het grauwe geheel uit en de nieuwe aanvallers leken absolute miskopen. Bij een nog net gestopt schot in de korte hoek, bij een schot tegen de paal en ook enkele keren daarna liet Boutrah zien toch wel wat in zijn mars te hebben. En ook spits Hamulic had in de fase voor zijn wissel eindelijk enkele aardige momenten. Beide spelers krijgen even het voordeel van de twijfel, maar hebben niet de indruk kunnen wegnemen dat  er een echte doelpuntenmaker bij moet komen.

De andere debutant, Tielemans liet zien wat al wel bekend was, namelijk dat hij een technisch vaardige, nuttige middenvelder is, die ook zijn doelpuntjes mee kan pakken.

Trainer Cocu hield ook tegen tien man vast aan vier verdedigers. Dat leek discutabel, maar er was toch wel iets voor te zeggen, omdat de wingbacks Wittek en Arcus ver door konden schuiven. En hun kwaliteiten liggen meer in het opbouwende en aanvallende gedeelte dan in het verdedigen. Dat werd ook deze avond wel weer pijnlijk duidelijk.

De ploeg liet de bal na dat uur sneller gaan en dat is de manier om een tegenstander kapot te spelen. Dat lukte uiteindelijk en het was leuk dat uitgerekend de ingevallen Van Ginkel op dat door hem verfoeide kunstgras de 2-1 maakte.

En zo eindigde een voetbalavond waarin ik me lange tijd kapot heb geërgerd toch nog positief. Qua spel en ook qua resultaat, want de drie punten zijn natuurlijk uiterst welkom met zware wedstrijden tegen PSV Eindhoven en AZ voor de boeg.

Heel blij ben ik ook voor de mensen die in Volendam voor een vol uitvak hebben gezorgd. Er dreigde een afgang met de staart tussen de benen voor de enthousiaste, trouwe uitsupporters, maar gelukkig konden zij uiteindelijk in opperbeste stemming de bussen in voor de terugreis.

Het is te hopen dat Vitesse lering trekt uit het eerste uur. Als het spel zo lauw en slordig blijft als in die periode in Volendam, zal het team verder weinig punten gaan halen. Het tempo moet omhoog, spelhervattingen moeten sneller, er moet feller worden geduelleerd, het spel moet minder slordig. In het laatste halfuur in overtal hebben we daar gelukkig iets van teruggezien en dat heeft alsnog resultaat opgeleverd. Hopelijk realiseert iedereen zich wel dat het normaliter fataal is om twee-derde van een wedstrijd te verkwanselen.   

FC Volendam-Vitesse
10. Mühren 1-0, 60. Tielemans 1-1, 86. Van Ginkel 1-2