Brian van de Pavert speelde op 27 februari voor het eerst, na een afwezigheid van 2 jaar, weer een competitiewedstrijd. Niet bij zijn ‘oude’ liefde Eendracht, maar bij Arnhemse Boys. De AS-redactie sprak met de 32-jarige Arnhemmer over zijn opmerkelijke rentree.
Van de Pavert duikt op bij Arnhemse Boys. Verrassend hoor!
“Ja, dat was voor velen inderdaad erg verrassend. Voor mij eigenlijk ook wel, want ik was natuurlijk al 2 jaar gestopt en heb daarvoor in het 3e elftal van Eendracht gespeeld.”
Hoe is het zo gekomen?
“Met een geintje eigenlijk. Ik ga regelmatig naar Vitesse en daar wordt natuurlijk wel eens gevraagd waarom ik niet meer voetbal en of ik geen zin meer heb om weer wat te doen. ‘Ach, een club mag mij altijd bellen’, zei ik dan lachend. Maar ik heb nooit gedacht dat het er daadwerkelijk nog eens van zou komen. Totdat de trainer van Arnhemse Boys, Ricardo Gil Muinos, die ik nog ken van onze gezamenlijke periode bij Rheden, opeens belde met de vraag of ik niet mee wilde trainen. Het spelletje blijft toch ontzettend mooi om te doen en zo stond ik een paar dagen later weer op het trainingsveld.”
En van het één kwam het ander?
“Ondanks dat ik natuurlijk een paar jaar niks heb gedaan, ging het gelijk alweer lekker en dat vond iedereen. Er waren wat personele problemen bij Arnhemse Boys en de stand op de ranglijst was natuurlijk ook niet echt best. Dus de vraag kwam al snel of ik geen overschrijving wilde aanvragen. Na mijn ‘ja’ is alles heel snel gegaan. Ik was binnen 10 dagen speelgerechtigd en heb dus tegen WAVV, 1-0 winst, mijn debuut gemaakt.”
Wat kun jij toevoegen aan dit elftal?
“Ach, het is een hele jonge ploeg, zonder veel ervaring en dat laatste is toch wel enorm belangrijk denk ik. Niet voor niets is Mike Remie zo belangrijk voor die gasten en zit Jan Spijker weer bij de groep. Ik heb natuurlijk ook al een ‘paar jaar’ gevoetbald en weet wanneer je iets wel of niet moet doen. Het zijn allemaal goede voetballers, maar soms denken ze dat ze in de zaal bezig zijn en niet in de derde klasse op het veld. Kijk, het is een teamsport en als een medespeler er beter voor staat, moet je die bal leggen en niet nog een dubbele schaar ‘eruit gooien’. Over dat soort dingen praten we veel.”
Moet de trainer jou dan niet weer op je vertrouwde positie in de punt van de aanval neerzetten in plaats van in het hart van de verdediging?
“Het maakt mij niet zo heel veel uit. We hadden problemen in de defensie tegen WAVV en daarom stond ik voorstopper. De trainer beslist en als we zondag geen rechtsback hebben, ga ik daar gewoon ‘knallen’. We moeten gewoon zorgen dat we nog de nodige punten pakken om van die 10e plaats weg te komen en zo de nacompetitie ontlopen. Als iedereen zich daarvan bewust is, komt het goed en speelt Arnhemse Boys ook volgend seizoen weer in de derde klasse.”
Met of zonder Brian van de Pavert?
“Echt geen idee nog. Voetballen blijft heerlijk en ik heb het naar mijn zin op dit moment, maar er zullen best nog wat gesprekjes volgen met de club en de trainer. Dan zien we wel berder. Daar houd ik mij nu ook niet mee bezig.”
Zondag uit tegen Leones, een geduchte tegenstander en titelkandidaat. Wat zijn je verwachtingen?
“Ik heb gehoord dat ze meedoen om de titel en dus een goede ploeg hebben, maar ook tegen die gasten begin je op 0-0 en heb je kans. We zien het wel. Je kunt je vooraf wel druk maken, maar je moet die wedstrijd toch eerst spelen en als wij doen wat we kunnen, zit een goed resultaat er zeker in.”
.jpg)
Brian van de Pavert met zijn zoontjes Morris (links) en Wessel.