Column
———
Hans Witjes

Er heerste euforie in Arnhem vanwege de terugkomst van Pröpper en Van Ginkel, ook bij mij. Dat goede gevoel is na de 2-2 bij FC Emmen voorlopig weggezakt. Vitesse heeft namelijk door te verzaken, vanaf het geblunder bij de 1-2 kort voor rust, twee punten op schandalige wijze weggegeven.

Trainer Phillip Cocu verdient de credits voor het binnenhalen van Pröpper, Van Ginkel en ook Isimat-Mirin. Drie spelers die bij PSV Eindhoven met hem hebben gewerkt en een hernieuwde samenwerking zagen zitten. Dat is positief, maar wordt nu even overschaduwd door het feit dat Cocu naar mijn mening voor een groot deel schuldig is aan het puntverlies in Drenthe.

Om te beginnen snapte ik al niets van het opstellen van Bialek ten koste van Vidovic. De jonge Kroatische Duitser is een fijnbesnaarde technicus, die de laatste wedstrijden voor het team steeds belangrijker werd. Bialek daarentegen heeft als spits totaal niet voldaan. Slap in de duels, niet balvast, te traag. Na een aardige wedstrijd bij zijn debuut uit bij FC Groningen is het snel bergafwaarts gegaan met de Pool. Hoe bestaat het dat Cocu hem blijft opstellen?

Het ongelijk van de trainer werd deze avond ten overvloede nog eens bewezen. Bialek heeft vrijwel geen knikker geraakt en zich alleen onderscheiden door domme, opzichtige overtredingen. Niettemin mocht hij van Cocu zeventig minuten blijven staan.

Er was meer op de trainer aan te merken en dat baart mij echt zorgen. Ik doel dan op het ongelooflijk schijterige spel van zijn ploeg na de pauze. Tegen een FC Emmen dat bol stond van de invallers en bijna een helft lang geen greintje zelfvertrouwen had, zakte Vitesse helemaal terug op eigen helft. Het werd een ploeg die constant achteruit liep en de Drenten de indruk gaf dat er ondanks de personele misère wel degelijk iets te halen viel. Onnodig, de ploeg had vroeg druk moeten geven en de gehavende tegenstander moeten dwingen tot fouten in plaats van geloof te geven in een resultaat. Een helft lang heeft Cocu daar geen verandering in kunnen brengen en er zelfs door enkele defensieve wissels nog aan meegewerkt. Het was wachten op de gelijkmaker en die kwam er dus ook.

Scheidsrechter Nijhuis heeft daar ook weer zijn eigen, dubieuze rol in gespeeld. Schandelijk hoe hij enkele duidelijke overtredingen op Vitessespelers onbestraft liet. Vervelend, maar een excuus voor de povere prestatie na rust is het niet.

Het begon er natuurlijk al mee dat het tegendoelpunt vlak voor rust nooit had mogen vallen. Eerst schoof Flamingo een vrije bal zo naar een tegenstander. Daardoor ontstond een Emmen-aanval die nog een tijdje doorliep en uitmondde in een voorzet vanaf links, waarbij Manhoef te laks terugkwam om die te verhinderen. Vervolgens werd de bal matig ingeschoten, niet klem gepakt door doelman Scherpen en binnen getikt. Het is toch wel een probleem dat deze keeper niet constant is in zijn prestaties en af en toe rare dingen doet.

Je kon in de van Vitessekant zwakke tweede helft wachten op de gelijkmaker en die kwam er dan ook. Zonde, want de twee uitstekend uitgespeelde doelpunten van Vitesse leverden zo uiteindelijk slechts één punt op. Dat had nog anders kunnen worden, als Vitesse daar kort na de thee nog een derde treffer aan had toegevoegd, maar Manhoef legde de bal vanaf de achterlijn slordig terug. Het was zo’n beetje het laatste wapenfeit van de na rust angstig en onzeker spelende Arnhemse ploeg.

Deze selectie heeft echt wel kwaliteit en is met de winteraanwinsten erbij breed genoeg. Een veel scorende spits mag dan ontbreken, maar met de aanwezige spelers mag handhaving geen probleem zijn. Voorwaarde is wel dat de trainer een logisch elftal samenstelt en dat met lef laat spelen. Tegen de vijf topploegen is het verstandig om terug te zakken en vanuit de counter te spelen, tegen alle andere tegenstanders moet Vitesse uitgaan van eigen kracht. Dat wil zeggen druk zetten op de vijandelijke helft en niet het risico nemen om terug te gaan hangen en op de omschakeling te gokken. Zo’n afwachtende tactiek brengt een kwalitatief niet betere tegenpartij in de wedstrijd met het risico om tegen een bedrijfsongeluk als in Emmen aan te lopen. Iets om als supporter woedend van te worden.

Volgende week zondag in het Gelredome tegen FC Utrecht verwacht ik een elftal met flair en initiatief waar mogelijk, negentig minuten lang. Mocht Vitesse dan verliezen, dan kunnen spelers en trainer in ieder geval met opgeheven hoofd het veld verlaten. In Emmen kon dat zeker niet.     

FC Emmen-Vitesse 2-2
33. Manhoef 0-1, 38. Arcus 0-2, 43. Assehnoun 1-2, 87. Oroz (e.d) 2-2