Dolblij en apetrots. Maarten Tjallingii, toegejuicht door duizenden fans, veroverde zondag in de derde etappe van de Giro d’Italia de blauwe bergtrui. Op de ‘flanken’ van de Posbank was hij in de sprint om de punten zijn medevluchters te snel af. Het doel was bereikt, een droom uitgekomen.
De 38-jarige Arnhemmer begint daardoor, na drie dagen koers in Gelderland, als bergkoning aan de vierde etappe, die dinsdag start in Catanzaro. Op de rustdag van maandag verplaatst de wielerkaravaan zich naar Italië.
Voor Maarten Tjalingii kwam zondag een droom uit. Luid toegejuicht door zijn familie, vrienden, buurtbewoners en de andere duizenden fans pakte de renner van Team LottoNL-Jumbo de blauwe bergtrui door op de Posbank als eerste aan te komen. Die inspanning had zoveel kracht gekost dat Tjallingii uiteindelijk op 4 minuten en 16 seconden achter winnaar Marcel Kittel finishte. “Op drie kilometer van de finish had ik zoveel kramp dat ik niet eens meer de pedalen rond kreeg”, vertelde Tjallingii na de koers aan NOS-verslaggeefster Dione de Graaff. “Ik moest aan de neutrale wagen nog water vragen om een beetje vocht in mijn lijf te krijgen, zodat de boel weer los kwam. Ik ben helemaal tot het gaatje gegaan.”
Tjallingii wilde per se met die bergtrui om zijn schouders afreizen naar Italië voor het vervolg van de Giro d’Italia. In zijn eigen achtertuin moest Tjalliingii, die de Posbank op zijn duimpje kent, zijn slag slaan. “Ik heb alles op alles gezet om de Posbank zo hard mogelijk op te knallen. Ik voelde mijn lijf ook niet. Pas toen ik boven kwam, besefte ik in één keer: ‘ik kan helemaal niks meer’. Ik was helemaal leeg.”
Tjallingii bleef met zijn medevluchters Johann Van Zyl, Giacomo Berlato en Julen Amezqueta nog lang op kop, maar moest uiteindelijk passen. Met nog twintig kilometer voor de boeg had het viertal nog twee minuten voorsprong. De Zuid-Afrikaan Van Zyl demareerde nog, maar werd uiteindelijk ook ingehaald door het op drift geraakte peloton.
Voor Tjallingii maakte het allemaal niets meer uit. Met een brede grijns op zijn gezicht reed hij op de Schelmseweg, de Arnhemse Allee en de Rosendaalseweg langs uitbundige buurtbewoners. Na de finish op het Velperbuitensingel kreeg Tjallingii in het bijzijn van zijn zoontje Sven en zijn dochtertje Nina de blauwe trui om zijn schouders. Het was een dag om nooit te vergeten.
Na de Giro sluit Tjallingii zijn indrukwekkende loopbaan af met het Nederlands kampioenschap. Wat rest is dan de herinnering. Dat geldt ook voor de wielerfans, die drie dagen hebben kunnen genieten van het spektakel in Gelderland. Met Tom Dumoulin, winnaar van de tijdrit in Apeldoorn, twee dagen in de roze trui. Die hangt nu om de schouders van Marcel Kittel, die inmiddels al weer twee etappes op zijn naam schreef.
- Foto geheel boven: Maarten Tjallingii (rechts) rijdt op de Schelmseweg met een brede grijns op zijn gezicht door ‘zijn achtertuin’. Hij weet dat de blauwe bergtrui voor hem is.
- Tom Dumoulin, op dat moment nog leider in het algemeen klassement, bezig aan zijn laatste meters in het centrum van Arnhem (Foto: Natasja ter Haar)
- Klik hier voor het interview van Dione de Graaff met Maarten Tjallingii.
Maarten Tjallingii (rechts) met zijn medevluchters langs de vele fans en buurtgenoten op de Schelmseweg.
Vrouwelijke fans, wachtend op hun idool Maarten Tjallingii.
Tom Dumoulin, in de roze trui, in volle concentratie.
Wielerfans staan klaar met hun mobieltjes om het langsrazende peloton te filmen.
Maarten Tjallingii. (Foto: Walter Veerman)