Column
———
Hans Witjes

Het waren van Vitesse bij Fortuna Sittard vijfentwintig aardige minuten. Daarna zakte de ploeg van trainer Phillip Cocu diep door de ondergrens, met als uiteindelijk gevolg een 2-0 nederlaag. Pijnlijk en ergerlijk voor alle Vitesseaanhangers, in het bijzonder voor de supporters in het volle uitvak, die met de pest in hun lijf de lange busreis terug moesten maken.

Het begon hoopvol. Vitesse was veel beter dan het zonder enig zelfvertrouwen opererende Fortuna Sittard en kwam een aantal keren dreigend door. De Limburgse formatie had na een serie nederlagen geen greintje zelfvertrouwen en leek rijp voor de slacht. Maar zie, Vitesse was zo vriendelijk om alsmaar slordiger te gaan spelen en de tobbende (deels Turkse) Limburgers geloof in een resultaat te geven.

Na de rust werd dat erger en erger, Fortuna Sittard kwam meer aan de bal en beet zich steeds meer in de wedstrijd vast. Niet dat die ploeg nu zo gevaarlijk werd, maar enkele counters en dode spelmomenten gaven publiek en spelers het idee dat er toch iets te halen viel.

Het was typerend voor dit Vitesse dat het daarbij hielp door bij beide tegendoelpunten te blunderen. Bij de eerste goal lette Arcus totaal niet op Gladon. Van deze speler is al jaren bekend dat koppen het enige is dat hij kan en dat mocht hij van de Haïtiaan in alle vrijheid doen. Ook in de tweede tegentreffer had Arcus een negatief aandeel door zich als een kleuter te laten uitspelen door Embaló. Vervolgens liet doelman Scherpen zich bij het schot in de korte hoek verrassen. De Vitessekeeper verrichtte een aantal goede reddingen, maar blijft van tijd tot tijd toch lelijke fouten maken.

Misschien nog wel treuriger is dat Vitesse tegen deze povere tegenstander vrijwel niets wist te creëren. De beste kans ontstond in de vierde minuut na een fraaie combinatie tussen Kozlowski, Sankoh en Manhoef, die uiteindelijk net niets opleverde. Het smaakte naar meer, zeker omdat Vitesse in de beginfase met een behoorlijk baltempo en veel initiatief speelde. Het verval zette echter binnen het half uur al in en zou na de thee zelfs dramatische vormen aannemen.

Voorin liep Manhoef zich aan de lopende band vast. Sankoh sprintte aandoenlijk van hot naar her zonder enig rendement. De sterk gestarte Kozlowski zakte steeds verder weg.

Op het middenveld was Van Ginkel redelijk balvast, maar te anoniem. Meulensteen ging van lieverlee steeds meer in de malaise delen. Bero toonde wederom een aantal malen zijn ergerlijke kant met onnodige technische fouten.

Wat betreft de achterhoede, van Arcus is bekend dat hij niet al te best kan verdedigen. Dat heeft hij deze wedstrijd wel heel nadrukkelijk aangetoond. Hij moet het vooral hebben van combinatiespel en rushes over de rechterflank. Daar heb ik in Sittard niets van gezien en dan blijft een armoedige prestatie over.

Isimat-Mirin haalde verdedigend een piepkleine voldoende, maar bewees niet voor het eerst een houterige, zelfs wat stuntelige opbouwer te zijn. Ik kan me hem niet herinneren uit zijn PSV-tijd, maar hij moet in die drie kampioensjaren in Eindhoven wel iedere veroverde bal meteen bij een betere voetballer hebben ingeleverd.

Flamingo is een prima speler, zowel verdedigend als aanvallend, maar in de troosteloze puinhoop om hem heen zakte ook hij enigszins weg.

Linkervleugelverdediger Wittek speelde als een van de weinigen een redelijke wedstrijd met als hoogtepunt zijn schitterende volley van grote afstand op de lat. Dat was geen kans, maar het had wel een goal kunnen zijn. Het had de in die fase belabberd spelende Fortunezen wellicht kunnen knakken.

Zoals bekend ben ik het niet eens met de basisopstelling waar Cocu de laatste weken voor kiest. Het valt niet te bewijzen dat het met mijn favoriete elftal beter zou zijn gegaan, maar ik denk van wel. Hoe dat ook zij, het pleit voor de Vitessetrainer dat hij dit keer wel redelijk op tijd wissels plaatste om het tij te keren. Het inbrengen van Jonathans, Vidovic en Tronstad kon ik begrijpen, dat de trainer weer met Bialek kwam aanzetten, vond ik volkomen onlogisch. De Pool komt zwaar te kort, keer op keer. Nu was hij een keer gevaarlijk met een kopbal, maar een goede spits benut die vrije kans door in de hoek te koppen in plaats van rechtdoor richting keeper.

Ik hoorde net nog even het interview met Cocu. Hij vond Vitesse vrij goed spelen, het verschil zat alleen in het benutten van de (weinige) kansen. Ik heb dan kennelijk weer naar een andere wedstrijd zitten kijken. Ik vond het ruim een uur lang een schandalige vertoning van Arnhemse kant tegen zo’n zwakke tegenstander.

Gelukkig hebben alle concurrenten onderin ook verloren. Maar ronduit zorgelijk is dat Vitesse, spelend als in Sittard, zo maar in eigen huis onderuit kan gaan tegen de degradanten SC Cambuur en FC Groningen. Het ‘Heracles-scenario’ van vorig seizoen valt daarom nog steeds niet helemaal uit te sluiten.

Fortuna Sittard-Vitesse 2-0
51. Gladon 1-0, 76. Embaló 2-0