Column
———
Hans Witjes

Het werd een bijzondere middag. De overwinning tegen Ajax was een resultaat dat paste bij de dag waarop het alweer vijf jaar geleden gestorven Vitesse-icoon Theo Bos werd herdacht en officieel afscheid werd genomen van de waardevol gebleken spelers Nakamba en Rashica.

De belangrijkste kwaliteit van het Vitesse van deze dag was de onverzettelijkheid en de vechtlust. Tegen het in de laatste fase van hun vele aanvallen slordige en achterin een paar keer blunderende Ajax bleek dat uiteindelijk voldoende voor drie punten. De zich zo geweldig vindende Amsterdammers zetten zichzelf op die manier lelijk te kijk en gingen in hun aangeboren of aangeleerde arrogantie verdiend ten onder.

Als supporter ben ik daar heel blij mee en de wedstrijd was ook afwisselend en spannend genoeg om de gang naar het Gelredome volledig te rechtvaardigen. Als analyticus moet ik daarbij wel vaststellen dat Vitesse weinig aan voetballen is toegekomen. Er waren genoeg momenten om de rust aan de bal te bewaren, maar vaak werd de bal dan blindelings weggeroeid. Die is dan zo weer terug en dan ontstaat er te veel en te lang druk op de achterhoede. Dat er maar twee Amsterdamse goals vielen, was vooral de verdienste van het centrale duo Kashia en Miazga, die heel veel hebben tegengehouden. Ook Dabo hield zich goed staande tegen Kluivert, maar kreeg het wel wat lastiger tegen diens vervanger Younes, een ander soort dribbelaar.

Faye vond ik wederom zeer matig, maar zijn vervanger Karavaev kon ook niet overtuigen. Hij was zijn (gelukkig falende) tegenstander Neres een aantal keren volledig kwijt. Doelman Pasveer stond weer eens als bevroren op de lijn bij de ingekopte corner en grabbelde daarna nog een keer angstaanjagend, maar had daarna toch ook drie fraaie reddingen. Dat pleit wel voor zijn mentale weerbaarheid. Trouwens, over die corner gesproken, ik verwijs trainer Fraser naar het college over corners dat Pierre van Hooijdonk een aantal keren bij Studio Voetbal heeft gehouden. Waarom zijn bij corners tegen beide palen onbezet? Ajax doet dat anders en kon op die manier in de eerste helft een kopbal van Miazga van de lijn halen.

Op het middenveld vond ik Serero sterk en met veel wilskracht spelen. Foor maakte een magnifieke goal en had een aantal keren de rust aan de bal die het elftal zo broodnodig had. Als Mount aan de bal komt, veert iedere Vitesse-fan al op, maar het lukte het jeugdige supertalent in deze wedstrijd een aantal keren net niet om beslissend te worden.

Voorin is Linssen een apart fenomeen. Ik heb hem een aantal keren afgekraakt in wedstrijden waarin hij niet veel verder kwam dan de tegenstander zuigen en al duikelend proberen vrije trappen of penalty ’s uit te lokken. Hij is alleen op papier linksbuiten. Van hem zijn geen passeeracties op de vleugel en voorzetten van de achterlijn te verwachten. De Limburger kruipt graag naar binnen om te proberen daar gevaarlijk te worden. Als hem dat met zijn felle acties lukt, zoals tegen Ajax, dan is hij natuurlijk van grote waarde. Met twee goals tegen Ajax en een totaal van op dit moment al elf snoert hij critici voorlopig wel de mond.

Iedereen die Vitesse al langer volgt, begrijpt dat deze overwinning geen enkele garantie biedt op een goed resultaat komende zondag uit tegen FC Utrecht. Het gekke in dit kwakkelseizoen is dat de vierde plaats als gevolg van verregaande nivellering niet eens ver weg is. Aangezien zoiets uitspreken in het geval van Vitesse meestal onmiddellijk wordt afgestraft, is het verstandig om het daar niet over te hebben en gewoon van wedstrijd naar wedstrijd te leven.

Arnhem, 4 maart 2018
Vitesse-Ajax 3-2
16. Foor 1-0, 57. Linssen 2-0, 61. Cassierra 2-1, 70. Linssen 3-1, 85. De Jong 3-2.