Column
———
Hans Witjes

Vitesse is er door een 3-0 overwinning na verlenging toch nog in geslaagd om FC Utrecht uit de play-offs te knikkeren. Veel mensen, waaronder ikzelf, hadden dat absoluut niet meer verwacht. Het seizoen wordt dus toch nog met twee wedstrijden verlengd.

Als de Arnhemse formatie tegen AZ net zo veel energie levert als tegen de ploeg uit de Domstad en dat ook in die wedstrijden bij vlagen koppelt aan aardig voetbal, heb ik daar natuurlijk geen bezwaar tegen. Gezien de geschiedenis van dit seizoen van spelers en trainer is echter volstrekt onzeker of aan die voorwaarden zal worden voldaan. Dat is een zorg voor over een paar dagen, de winst tegen de dit seizoen (net als Vitesse) zwaar tegenvallende Utrechters was in ieder geval verdiend.

Tot mijn voldoening had de Duitse trainer dit keer wel een elftal in elkaar getimmerd zonder echte zwakke broeders. Alleen Buitink is qua voetbal altijd een vraagteken. Hij stond wel weer op de meest logische positie voor hem, in de spits, maar dan nog kan het bij de Nijkerker vriezen of dooien. Hij gaat er altijd fors tegenaan, soms te fors. En af en toe is het aardig wat hij doet, andere keren, zoals in deze wedstrijd, lukt hem vrij weinig. Maar hoe dat ook zij, hij is bij gebrek aan beter sowieso de beste keuze als tweede spits naast Openda. Grbic en Baden Frederiksen bakken er in die rol namelijk weinig tot niets van.

De bevrijdende derde goal van de kort voor het einde van de normale speeltijd ingevallen Deen lijkt anders te bewijzen, maar dat is maar schijn. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat hij nog twee aardige acties had, maar even later liet hij ten overvloede nog eens zien waar zijn gebreken liggen. Een voorzet niet inkoppen die een goed koppende spits tegen de touwen had gebeukt. Baden kwam niet verder dan een van de schijn-luchtduels waar hij patent op heeft en vervolgens met veel misbaar een penalty claimen.

Verder liet de Deense spits een bal knullig van zijn voet springen bij een kansrijke counter. En een paar minuten later lagen er bij een tegenstoot zeeën van ruimte, kwam hij goed vanaf rechts naar binnen, maar schoot te wild in. Dan kun je zeggen, het was pech, binnenkant paal, maar zo’n bal móét gewoon zitten.  Net zoals die van Bero, die in de eindfase vanaf de eigen helft alleen op de keeper af mocht sprinten en niet verder kwam dan een troosteloos rollertje naast. Een kwestie van de verkeerde man op de verkeerde plaats, zoals jammer genoeg zo vaak als het  op techniek aankomt bij de keihard werkende Slowaak. De missers werden gelukkig niet fataal. Ook niet toen de ploeg door een oliedomme tweede gele kaart van Baden Frederiksen een paar minuten met tien man kwam te staan.

Doelman Houwen heeft het op de lijn gelukkig prima gedaan, met zelfs nog een wereldredding vlak voor tijd. Zijn euvel is en blijft dat hij bij hoge voorzetten vanaf de achterlijn of de zijkant niet durft te komen, al komen de ballen in het luchtruim op drie meter van zijn doellijn terecht. Hij trekt daarmee een zware wissel op koppers als Doekhi en Bazoer, maar gelukkig deze avond zonder nadelige gevolgen.

De sterkhouders Dasa en Tronstad hadden in deze wedstrijd hun goede vorm gelukkig terug. Beiden speelden na een mindere periode een uitstekende wedstrijd. De Noor maakte daarbij ook nog eens een schitterend doelpunt.

Manhoef kwam na een slechte beurt in de heenwedstrijd nu sterk voor de dag en scoorde ook nog eens fraai.

Het centrum Bazoer-Doekhi was een belangrijke ruggensteun voor het team. Bazoer blijft een jongen met af en toe merkwaardige trekjes. Opvallend was bijvoorbeeld dat hij zijn uitstekende trap alleen voor de crosspass naar de linkerkant wilde gebruiken en Dasa altijd oversloeg. Verder lijkt hij soms in  een zomeravondtempo te spelen en maakt hij af en toe demonstratief misbaar naar andere spelers. Als puntje bij paaltje komt, is hij toch van groot belang voor het elftal, zowel verdedigend als aanvallend.

Van de kwaliteiten van Doekhi is nog steeds lang niet iedereen overtuigd. Ik zou zeggen, kijk de wedstrijd eens goed terug, dan zie je hoeveel ballen hij onderschept en hoe weinig hij er naar de verkeerde kleur speelt. 

Domgjoni liet op het middenveld opnieuw zien dat hij een behoorlijk loopvermogen en een goede techniek heeft. De Kosovaar had natuurlijk al veel eerder een echte kans moeten krijgen.

De op zich niet zo gekke keuze van de trainer voor (een variant op) het 4-4-2 systeem maakte ruimte voor een basisplaats voor Vroegh. Deze nog jonge speler kan echt wel voetballen. Hij heeft inzicht, een goed linkerbeen en de conditie om veel arbeid op het middenveld te verrichten. Hij is alleen niet al te snel en heeft baat bij een compact spelend team, zoals dat er in dit duel vaak stond.

Openda was niet in zijn beste doen, maar is en blijft een gevaarlijke handenbinder.

Door wissels als Baden Frederiksen, Grbic en Yapi en Hajek wordt een elftal alleen maar zwakker. Met name bij de laatste twee houd je je hart vast. Op het moment van schrijven is mij niet bekend of trainer Thomas Letsch hen uit nood moest brengen. Ook al zou dat zo zijn, het koppelen van de trage Hajek aan de snelle, gevaarlijke Almqvist was in elk geval onverantwoord. Het liep goed af, dus komt de Duitse trainer er mee weg.

 Vitesse-FC Utrecht 3-0 (na verlenging)
39. Manhoef 1-0, 52 Tronstad 2-0, 93. Baden Frederiksen 3-0