Column
———
Hans Witjes

Nog nooit heb ik zo zitten vloeken en tieren voor het tv-scherm als tijdens de tweede helft van de thuiswedstrijd van Vitesse tegen PEC Zwolle. Achteraf schaamde ik me zelfs een beetje ten opzichte van mijn in een ander deel van de huiskamer vertoevende partner. De scheldtirade was de minder beschaafde vertolking van het steeds sterker wordende gevoel dat Vitesse een goed seizoen volkomen onnodig aan het vergooien was.

Er moest uiteindelijk een houdini-act aan te pas komen om het dreigende rampscenario in ieder geval voorlopig te voorkomen. Met een verrassende speler in de bevrijdersrol van de legendarische Hongaars-Amerikaanse goochelaar annex boeienkoning Houdini. Het was namelijk de late invaller Touré, aan wie ik vorige week nog de kenmerken van een brokkenpiloot had toegedicht, die zijn ploeg met een schitterende kopstoot aan puntverlies liet ontsnappen. Het kan verkeren. Een alom onbegrepen of zelfs vervloekte ingreep van trainer Thomas Letsch promoveerde plots tot een gouden wissel. Ook dat is voetbal.

Het had natuurlijk niet zo ver hoeven of zelfs mogen komen. Natuurlijk, Vitesse trad met vijf invallers aan, maar het door corona- en blessuregevallen geteisterde PEC Zwolle verscheen met een veredeld B-elftal aan de aftrap. Voor een goed spelend Vitesse was dat een mogelijkheid geweest om aan het doelsaldo te werken, maar daar ging ik bij voorbaat al niet vanuit. Als Vitessesupporter kun je wat dat betreft niet voorzichtig genoeg zijn. Drie punten, dat was het heilige doel.

Bij de tweede goal, vlak na rust, leek de situatie te ontstaan dat de fans iets rustiger achterover konden gaan leunen. De panklare voorzet van Broja had Tannane gewoon binnen moeten schuiven, maar de ongecontroleerd ingeschoten bal ketste nu via de arm van Openda richting doel, waar hij door Broja werd ingetikt. De VAR greep in, de goal werd afgekeurd en de marge bleef één. Toen even later bijna vanuit het niets de gelijkmaker viel, begon ik me direct ernstig zorgen te maken. Niet vanuit een pessimistische inborst, maar op basis van bijna traumatische ervaringen uit het verleden van een Vitesse dat faalt op de beslissende momenten, vaak tegen zogenaamde kleine tegenstanders.

Het ging er in de loop van die tweede helft steeds slechter uitzien. Het is dit seizoen meer gebeurd, de ploeg van Letsch, die toch ook vaak heeft laten zien tegenstanders te kunnen opjagen en op eigen helft vast te pinnen, viel als los zand uit elkaar. De reservetroepen uit Zwolle kregen steeds meer de gelegenheid om vrolijk tussen de linies van Vitesse door te combineren, waarschijnlijk tot hun eigen verbazing. Tussendoor kreeg Vitesse nog één levensgrote kans, waarbij Darfalou de onwaarschijnlijke prestatie leverde om de bal via de grond tegen de lat te koppen in plaats van gewoon in het doel. Het bevestigde het gevoel dat alles mis aan het gaan was.

Dat deed het dus uiteindelijk niet. Dankzij het feit dat Pasveer vlak voor tijd katachtig zwevend een schot uit de korte rechterbovenhoek ranselde en zo de 1-2 voorkwam. En dankzij Touré ’s kopbal, die de status van houdini-act nog had kunnen verliezen, als PEC-verdediger Lam in de laatste seconden de bal vrij voor Pasveer met zijn zwakke been niet zo beroerd had ingeschoten.

Nog even wat korte indrukken van de spelers.
Doelman Pasveer: één cruciale redding, safe als altijd, sterke spelvoortzettingen.
Centrale verdediger Doekhi: dik voldoende, kreeg wel een voor hem zeer ongebruikelijke, onnodige gele kaart.
Centrale verdediger Hájek: een zeer behoorlijke vervanger van Rasmussen.
Centrale verdediger Cornelisse: ruim voldoende. Slimme speler, die in staat is zijn passes uit te stellen om vervolgens diepte te zoeken. Hij vond de vrije mensen dit keer maar moeilijk. Op tv was niet te zien of dit aan hem lag of aan de spelers die zich moesten aanbieden.
Linkervleugelverdediger Manhoef: prima wedstrijd, zowel aanvallend als verdedigend. Goede snelheid en felheid.
Rechtervleugelverdediger Oroz: voelt zich als centrale verdediger op deze positie niet thuis. Heeft die zo goed mogelijk ingevuld en leverde zelfs nog de voorzet voor de opgelegde kopkans van Darfalou.
Middenvelder Bruns: wisselde goede met vreemde momenten af. Gave loopactie en steekpass bij de 1-0.
Middenvelder Bero: Tamelijk kleurloze wedstrijd. Wekte bij mij grote ergernis in de tweede helft bij het geven van een dramatische voorzet uit kansrijke positie.
Middenvelder Tannane: had geen opvallende rol, speelde wel beheerst en deed een aantal goede dingen, waaronder de assist bij de winnende goal.
Spits Broja: scoorde, gaf een dreunend schot op de paal, zette Tannane vrij voor het doel. Dan doe je het als spits goed.
Spits Openda: bakte er helaas nagenoeg niets van.
Invallers Darfalou en Huisman: draaiden onopvallend mee in het toen al slecht draaiende team.
Invaller Touré: met zijn prachtige kopbal dus eindelijk van waarde. Fijn voor de ploeg, de trainer  en hemzelf.

Wat zal Feyenoord hebben gebaald van die late treffer in het Gelredome. Toch zullen ook de Rotterdammers aan het spel van Vitesse hebben gezien dat de race om de vierde plaats nog niet is beslist. 

Vitesse-PEC Zwolle 2-1
27. Broja 1-0, 54. Drost 1-1, 90+2 Touré 2-1.