Niet te veel verwachten, dan kan het alleen maar meevallen

3 februari 2019 | Van onze AS-redactie

Column
———
Hans Witjes


Wat ik vooraf al had gedacht, is uitgekomen. Vitesse tegen SC Heerenveen in het Gelredome was best een leuke wedstrijd om te zien. Voor de neutrale toeschouwers, uiteindelijk ook voor de SC Heerenveen-supporters, en door de slotfase in veel mindere mate voor de Vitessefans.

Ik ontkom er natuurlijk niet aan om het VAR-moment dat de eindstand op zijn kop zette, te bespreken. Het was het horrorscenario voor het fenomeen VAR. Er is een penalty-wel-of-niet-moment voor de ene goal en de eerstvolgende spelonderbreking waarbij dit kan worden teruggekeken, is een doelpunt aan de andere kant. Daardoor kon het gebeuren dat de fraaie 3-1 van Ødegaard werd afgekeurd en Lammers van SC Heerenveen aan de overzijde een strafschop mocht gaan nemen: 2-2.

Zo is het systeem nu eenmaal en hoewel dat in zo’n situatie wel erg ongelukkig uitpakt, zou ik daar totaal geen moeite mee hebben gehad als de VAR, in dit geval de heer Makkelie, zijn werk goed had gedaan. Dat was echter niet het geval. In de samenvatting bij Studio Sport was het tot mijn stomme verbazing niet te zien, maar in een op internet circulerend filmpje wel: voordat Van Amersfoort door Clarke-Salter werd vastgehouden, duwde hij Clark aan de kant. Dat was de eerste overtreding en omdat die niet leidde tot een doelpunt, had de VAR zich helemaal niet met de situatie mogen bemoeien. Ik vind het onbegrijpelijk dat de VAR, die de beelden vanuit alle hoeken eindeloos kan terugdraaien, niet heeft geconstateerd wat iedereen met een redelijk stel ogen meteen kan zien.

Dat is hoogst ongelukkig voor Vitesse, maar feit blijft dat het ontzettend dom was van Clarke-Salter om onder de ogen van de vele camera’s aan het shirt van zijn tegenstander te gaan hangen. Zoals het ook oliedom was van Van der Werff om door opzichtig, volstrekt onnodig iemand in de rug te duwen een gevaarlijke vrije trap te veroorzaken aan de zijkant van het veld, de aanleiding tot het penaltymoment. En zoals het ook verre van intelligent van Büttner en Linssen was om in de laatste fase van de wedstrijd nog tegen een gele kaart op te lopen, met als gevolg een schorsing.

Wederom personele problemen dus voor trainer Slutsky, maar ik troost me met de gedachte dat die soms ook mooie dingen kunnen opleveren. Daardoor hebben we tegen de Friezen voor het eerst echt kennis kunnen maken met de al tweeënhalf jaar rondlopende Engelse Somaliër Ali. Hij werd aanvankelijk een seizoen gehuurd van Chelsea, kreeg toen van Vitesse een contract voor drie jaar, maar werd noch door trainer Fraser noch door zijn opvolger Slutsky langer dan een paar schamele minuten als speler gebruikt. Laatstgenoemde presteerde het zelfs om Ali tijdens de bekerwedstrijd onlangs bij AZ meer dan een uur warm te laten lopen zonder hem in te zetten. Schandalig, zo ga je niet met selectiespelers om. Tegen SC Heerenveen hebben we kunnen zien dat deze speler als middenvelder echt wel iets kan. En als er één speler in de Eredivisie met recht kon zeggen dat hij totaal geen wedstrijdritme had, was het Ali wel. Ik denk dat zijn aantal speelminuten in selectieteams in tweeënhalf jaar tijd een nooit meer te kloppen laagterecord is. Dat in aanmerking genomen, heeft hij het prima gedaan.

De andere noodgreep, Clark als verdedigende middenvelder, pakte ook goed uit. Hij is door menigeen verketterd na een paar mindere optredens als linksback, maar liet nu zien echt wel te kunnen voetballen. Hij onderschepte ballen, combineerde goed mee en verzond een aantal prachtige lange ballen. Niet alles ging goed, maar dat was niet anders dan bij zijn tot deze wedstrijd (op Ali na) hoger aangeslagen medespelers. Zo zie je maar weer dat spelers eerst een fatsoenlijke kans moeten krijgen, voordat ze echt goed kunnen worden beoordeeld.

De wedstrijd was leuk, omdat hier twee ploegen aan het werk waren die erom bekend staan dat zij allebei willen aanvallen, maar verdedigend nogal eens steken laten vallen. Dat bleek ook, het spel golfde op en neer met dreigende situaties en kansen voor beide doelen. Als supporter van Vitesse had ik die kansen liever voornamelijk bij het vijandelijke doel zien, maar de realiteit was anders. In deze wedstrijd was het toch een stuk lager geklasseerde SC Heerenveen zeker niet minder dan Vitesse. Hoe ongelukkig het door de VAR ook tot stand kwam, het gelijke spel was over de hele wedstrijd gezien terecht.

Het voordeel voor Vitesse is dat het zich over een puntje meer of minder niet zo druk meer hoeft te maken. De kansen op een goed seizoen zijn toch al vergooid. Dat biedt de ploeg de mogelijkheid om vrijuit, lekker aanvallend te gaan spelen. Hopelijk pakken zij die kans. De supporters op hun beurt kunnen wat nuchterder en meer ontspannen naar de verrichtingen van het team te kijken. Niet te veel verwachten, dan kan het alleen maar meevallen, moet het parool zijn om aan de rest van het seizoen nog kijkplezier te beleven. De wedstrijd tegen SC Heerenveen was wat dat betreft een goed begin.

Vitesse-SC Heerenveen 2-2
14. Vlap 0-1, 24. Ali 1-1, 58. Linssen 2-1, 88. Lammers 2-2.