Column
———
Hans Witjes

Het duurde in het bekerduel van Vitesse bij Heracles Almelo lang voordat de beslissende 0-2 viel. En toch, heel ongebruikelijk voor mij als doorgewinterde Vitessesupporter, zat ik ook in de slotfase tamelijk rustig naar de verrichtingen van de geelzwarte formatie te kijken. En dat ondanks drie vreemde capriolen van doelman Eduardo, van wie het lijkt dat hij sinds hij zesendertig is geworden ineens niet meer kan keepen.

Waar kwam dat rustige gevoel dan wel vandaan? Om te beginnen van het kalme, bijna superieure spel van het jeugdige centrale duo Clarke-Salter en Doekhi. Zoals ik al had voorspeld, is dit niet alleen voor Vitesse de beste combinatie in het centrum van de verdediging, maar hebben zij ook de potentie om op hun posities tot de beste spelers van de Eredivisie te gaan behoren. Zij hebben namelijk, anders dan Van der Werff en Thelander, geen zwakke plekken. Trainer Slutsky, die vooraf over het opstellen van Doekhi de voor deze speler weinig motiverende woorden sprak dat hij nu eenmaal geen andere opties had, zal met de billen bloot moeten. Als zij weer fit zijn, zal hij zowel Thelander als Van der Werff op de bank moeten houden. Doet hij dat niet, dan ga ik ernstig aan zijn technisch inzicht twijfelen.

Verder verzorgde Serero, door mij in de vorige wedstrijd nog verguisd vanwege zijn eindeloze breed- en terugspelen, een wervelend optreden. Vrijwel alles wat hij deed was goed, zowel verdedigend als opbouwend. Daar kwam bij dat Ødegaard een aantal mooie dingen liet zien en schitterend scoorde. Ik heb hartelijk moeten lachen om de zogenaamde kenners op de sociale media die de Noor het liefste al weer terug naar Real Madrid hadden willen sturen. Natuurlijk, hij bracht tot op heden niet genoeg en was tegen Fortuna Sittard zelfs gewoon slecht. Maar het was toch duidelijk dat deze jongen veel kwaliteiten heeft én ook nog eens bereid is om keihard voor de ploeg te werken. Waarschijnlijk steken dezelfde opportunisten die hem eerst verketterden nu de loftrompet over hem.

Zoals gewoonlijk speelde Karavaev ook prima. Hij hield dit keer de gevaarlijke Peterson uit de wedstijd. Linksback Clark was iets minder, maar is zeker geen miskoop en kan als alternatief voor Büttner alleen maar groeien. Op het middenveld haalt Foor bijna altijd een ruime voldoende, ook nu, en imponeert Bero door zijn fysieke kracht en loopvermogen. Voorin sleurde spits Darfalou enorm en was daardoor van grote waarde voor het team. Jammer van die gemiste kans. Linssen had een aantal zeer goede acties en lijkt op de weg terug. Invalspits Buitink koos vlak voor tijd leep positie en scoorde vervolgens resoluut. Hij heeft nog weinig speeltijd in het eerste elftal gehad, maar met die actie liet hij toch wel zien een neusje voor de goal te hebben.

Al met al een zeer behoorlijke prestatie van de Arnhemse formatie. Enige kritiekpunt is dat ik Vitesse wel ver vond inzakken. Tegen een ploeg als Heracles zou ik graag wat meer initiatief zien in de vorm van vroeg druk zetten, op zijn minst in bepaalde fases van de wedstrijd. De meeste eredivisieploegen kunnen daar slecht tegen en gaan dan fouten maken.

Of dat ook voor PSV, de tegenstander van aanstaande zaterdag, geldt, is maar zeer de vraag. Het is moeilijk om tegen de trotse koploper een goed werkende tactiek te kiezen. Die ploeg beschikt namelijk over vele wapens. Tegen een ploeg die druk zet, spelen zij de snelheid van Lozano en Bergwijn of Malen uit. Trekt een tegenstander zich terug, dan kan vooral spits De Jong voor problemen zorgen met zijn kopkracht. Toch hebben wedstrijden bij FC Groningen en Fortuna Sittard laten zien dat de ploeg van Van Bommel niet onaantastbaar is. Als de Vitessespelers een goed niveau halen, PSV een wat mindere dag heeft en het op beslissende momenten meezit, dan is puntenwinst mogelijk. Er moet dus aan nogal wat voorwaarden worden voldaan, maar het kan wel.

Woensdag 13 oktober 2018
Heracles Almelo – Vitesse (beker) 0-2
41. Ødegaard 0-1, 89. Buitink 0-2.