Twee seizoenen geleden wilde hij al stoppen met voetballen. Maar zijn club blééf maar promoveren. En dan stop je niet. Daarom staat Danny Hessing, 33 jaar, nog steeds in de spits van de kersverse derdeklasser MASV.
Hoe kijk je tegen de derde klasse aan?
“Een mooie uitdaging. In voorgaande jaren zei ik steeds aan het begin van het seizoen: we hebben nog niks. Dat doe ik nu weer. Ik heb geen idee wat ons te wachten staat. Alleen dat we wat meer aan écht voetballen toekomen. In de vierde klasse en lager blijft het toch houthakkers-voetbal.”
Ooit eerder op dt niveau gevoetbald?
“Nee, het is mijn debuut in de derde klasse. Ik had nooit de ambitie om hoog te spelen. Ik koos in het verleden altijd voor vriendenteams, daar voelde ik me het prettigst bij. Maar dit vind ik toch wel erg mooi, daar doe je het voor.”
Hoe verliep de voorbereiding?
“De oefencampagne is niet slecht gegaan, vind ik. De trainer heeft de poppetjes aardig op hun plaats gezet. Niet gemakkelijk met al die nieuwe spelers. Het blijft wel uniek wat hier gebeurd is. Van de zesde naar de derde klasse. En vorig seizoen promoveerden we als vierde van onderen. Door blessures en schorsingen werd de kern ook nog steeds kleiner. Dat we het toch gehaald hebben ja, daar ben ik trots op. De stap die we gemaakt hebben, is enorm.”
Hoe sta je er zelf voor?
“Ik voel me prima, hoewel de jaartjes wel gaan tellen. Lichamelijk kan ik het opbrengen, alleen het herstel duurt wat langer. In de oefenduels heb ik aardig wat gescoord. Bijvoorbeeld vier doelpunten tegen Sportclub Rijnland, die wedstrijd wonnen we met 6-0.”
Verbaasd dat je er nog steeds bij bent?
“Twee jaar geleden wilde ik al stoppen, maar door die promoties ben ik toch maar weer doorgegaan. Ik wilde het meemaken. Ook nu. Was niet gepland dus. Ik voetbal nu wel anders. Ik gebruik nu meer het koppie. Vroeger voetbalde ik met de benen, nu met het hoofd.”
Klik hier voor het verhaal ‘MASV, het wonder van Malburgen’.