Column
———
Hans Witjes

Vitesse heeft, hartstochtelijk met tien man knokkend, tegen het sterke FC Utrecht drie zeer belangrijke punten binnengehaald. Met de 2-0 overwinning kreeg de ploeg van trainer Phillip Cocu na een zenuwslopende tweede helft uiteindelijk loon naar werken.

In de van beide kanten voorzichtig gespeelde eerste helft was er nauwelijks sprake van opwinding. Wel werd al duidelijk dat Vitesse zelfs met de deze dag niet complete selectie in staat is om subtopper FC Utrecht goed partij te bieden. Dat biedt perspectief voor de rest van het seizoen.

Natuurlijk is strijdlust een belangrijk ingrediënt binnen het totaalproduct dat op de grasmat moet worden gelegd. Het was verheugend om te zien dat de geelzwarte formatie dat element tegen FC Utrecht heeft kunnen toevoegen. Dat werd nóg harder nodig, toen Arcus begin tweede helft op aangeven van de VAR een rode prent onder de neus geschoven kreeg. Ik heb vanaf de Oosttribune niet kunnen zien of dat terecht was, maar ga er gezien zijn normale manier van spelen wel van uit dat de charge van de Haïtiaan hooguit wild was, dus niet gemeen bedoeld. Om zo rond de middenlijn tegen rood aan te lopen, is natuurlijk wel uiterst onhandig.

Vitesse was daarna veroordeeld tot fel en compact verdedigen en bij gelegenheid snelle counters plaatsen. Cocu bracht Yapi in als verdediger en haalde aanvaller Vidovic eruit. Een keuze die ik niet begreep. Voorin heeft Manhoef de voor tegenaanvallen noodzakelijke snelheid natuurlijk wel, maar Bialek helemaal niet. Het was daarom logisch geweest om de Pool uit het veld te halen in plaats van Vidovic. De Kroatische Duitser koppelt een behoorlijke snelheid aan creativiteit en verrassende acties. Een andere optie was geweest om Bialek én Vidovic te wisselen en Jonathans of Sankoh naast Manhoef te zetten.

De keuze van Cocu betaalde zich toch nog uit, want Bialek gaf de assist bij de 1-0 van Manhoef. Dat was goed gedaan, maar ik moet er wel bij zeggen dat Manhoef op snelheid en in duel met meerdere verdedigers nog bergen werk moest verzetten om te kunnen scoren. De Arnhemse jongen van eigen kweek deed dat voortreffelijk en was ook verder een plaaggeest voor de Utrechtse defensie.

Het had ondanks alle onverzettelijkheid nog verkeerd af kunnen lopen, als doelman Scherpen niet twee wereldreddingen had verricht. Daardoor en door fanatiek en goed verdedigen bleef de 1-0 gehandhaafd en kon Wittek bij een uitbraak in blessuretijd zelfs nog met een bekwaam stiftje over de uitlopende doelman Barkas de bevrijdende 2-0 maken.

Het was na de thuiswedstrijd tegen FC Twente de tweede keer dit seizoen dat de supporters met een geweldig gevoel naar huis konden gaan. Daar hebben zij zelf een flink aandeel in geleverd, vooral vanaf de Zuidtribune. De enthousiaste golven van geluid hebben het team mede geïnspireerd om het uiterste te geven. Heel mooi, dat is de manier om de eigen club te helpen.

Ik loop alle spelers nog even langs.

Doelman Scherpen speelde een geweldige wedstrijd. In Emmen was hij medeschuldig aan het puntverlies, nu heeft hij er minstens twee gewonnen.

Rechtsback Arcus heeft zich ontwikkeld tot een waardevolle speler, die wel beter is in de opbouw dan in het verdedigen. Zijn domme rode kaart valt misschien mede daardoor te verklaren.

Centrale verdediger Isimat-Mirin debuteerde als basisspeler en deed dat uitstekend, zowel verdedigend als opbouwend. Een grote aanwinst.

Centrale verdediger Oroz is volledig tegen mijn verwachting in uitgegroeid tot een zeer bruikbare speler.

Linksback Wittek was voor rust een aantal keren slordig, maar kwam er na de thee beter in. Het lijkt wel of deze speler zeer goed gedijt als er vechtvoetbal wordt gevraagd en vandaar uit moet worden gecounterd. Zijn beheerste 2-0 was de kers op de taart van die betere tweede helft.

Middenvelder Flamingo kan op meerdere posities uit de voeten. Een belangrijke speler, die zijn hele hebben en houwen in de strijd heeft gegooid en een enorme stoorzender voor de Utrechters is geweest.

Middenvelder Meulensteen speelde een geweldige wedstrijd. Hij paarde voetbalintelligentie aan een tomeloze inzet.

Middenvelder Van Ginkel is nog steeds een speler met overzicht en een functionele techniek. In de eerste wedstrijd na zijn terugkeer liet hij zien een meester te zijn in het positiekiezen en het ineens doorspelen van de bal. Aan het eind van de wedstrijd raakte hij duidelijk wat vermoeid, maar dat is niet vreemd.

Rechterspits Manhoef was met zijn snelheid, vaardigheid en duelkracht weer eens goud waard. Ik zie hem wel liever van links dan van rechts komen. Vanaf de rechterkant moet hij namelijk naar zijn linkerbeen kappen en dat is soms net een beweging te veel.

Centrale spits Bialek had enkele goede momenten en werkte ook hard, maar heeft weinig snelheid. Hij is dus niet in de diepte weg te steken. Hij zou dan toch nog van waarde kunnen zijn door als aanspeelpunt te fungeren, maar daar heeft hij (nog?) te weinig duelkracht voor.

Linkerspits Vidovic is een fijne technicus, die nog wel wat dominanter moet worden. Hij heeft per wedstrijd enkele mooie acties, maar dat moeten er meer worden. Bayern München heeft de talentvolle jongeling natuurlijk ook in Arnhem gestald om zich te ontwikkelen.

Invaller Yapi is net als Oroz een speler waar ik helemaal niets in zag, maar ook de speersnelle Fransman heeft zich toch wel verbeterd. Hij viel als rechtsback heel aardig in.

Invaller Sankoh kreeg maar zeven minuten speeltijd, maar ontlastte in die korte periode toch de verdediging een paar keer met zijn snelheid. Hij heeft zich sinds zijn komst redelijk ontwikkeld.

Invaller Hajek speelde te kort voor een beoordeling.

Jonathans speelde geen minuut en dat begreep ik niet. De ras-Arnhemmer heeft bij eerdere invalbeurten laten zien dat hij speeltijd verdient, maar die kreeg hij dus (weer) niet.

Vitesse heeft nu wat meer lucht ten opzichte van de staartploegen. Hopelijk kunnen de Arnhemmers de opgaande lijn bij de wijdbroeken in Volendam doortrekken.

Vitesse-FC Utrecht 2-0
63. Manhoef 1-0, 90. Wittek 2-0