Eindelijk tijd voor andere dingen

28 februari 2011 | Van onze AS-redactie

Sietze Braam heeft zijn besluit genomen: aan het einde van dit seizoen stopt hij ermee. De 33-jarige verdediger van RKHVV heeft het te druk met zijn café ’t Moment in Huissen en wil ook privé wat meer tijd hebben. Braam is aan zijn vijftiende seizoen in de hoofdmacht van RKHVV bezig. AS sprak met de clubicoon.

We horen veel herrie op de achtergrond.
Sietze Braam: “We zijn ons volop aan het voorbereiden op carnaval. Donderdag begint het hier, vanaf zaterdag barst het helemaal los. Ik ben uiteraard alle dagen in touw, slopend, maar wel hartstikke leuk om te doen. We hebben hier heel veel plezier.”

Aan het einde van dit seizoen stop je met voetbal. Een moeilijk besluit?
“Nee. Vorig seizoen heb ik een enkeloperatie ondergaan en toen zat ik er al aan te denken. Dat herstelde prima en daardoor kon ik er nog een extra seizoen aan vastplakken. En ik ben erg blij met dat extra jaar. Maar nu wordt het toch wel een beetje te veel, ik vlieg naar hot naar her. Bovendien hebben mijn vriendin en ik een zoontje van één jaar, we willen dus meer tijd voor andere dingen. Ik heb veel reacties gehad, iedereen begrijpt mijn beslissing.”

Je voetbalt nu nog moeiteloos mee.
“Ik vind dat het redelijk gaat en ook trainer Frans Koenen is tevreden. Toevallig ben ik afgelopen zondag bij Babberich geblesseerd afgehaakt, bij een 1-1 stand. Een achillespeesblessure. Niet ernstig, ik kan het seizoen wel afmaken.”

Je was dus aan de zijlijn getuige van de spectaculaire 4-4.
“Ik kan me voorstellen dat de supporters het leuk hebben gevonden, maar ik vind dat er voor ons meer had ingezeten. RKHVV heeft voetballend meer in huis. Aan de andere kant mag je jezelf weer in de handen knijpen dat je op het laatste moment nog gelijk maakt.”

Ga je in een lager team spelen?
“Moeilijk. De lagere teams, het tweede en het derde bijvoorbeeld, spelen altijd ’s ochtends. En omdat ik zaterdagnacht altijd moet werken, is dat een probleem. Misschien ga ik iets anders voor de club doen. Ik blijf straks wel aan sport doen, maar hoe of wat, dat weet ik nog niet. Eerst rustig aan.”

Vijftien jaar in het eerste: noem een hoogtepunt.
“De promotie van RKHVV naar de hoofdklasse in 2004. Toen was mijn vader trainer. Dat was wel heel bijzonder.”