Trainer Rogier Kamerbeek had toch een beetje een dubbel gevoel. Natuurlijk, hij weet als geen ander dat Eendracht een zwaar seizoen in de vijfde klasse D tegemoet gaat, zijn selectie werd zwaar uitgedund en elk puntje is meegenomen.
Dat puntje kwam er donderdagavond inderdaad tegen Steenderen, maar stiekem dacht Kamerbeek: dat hadden er drie kunnen zijn. Want vlak voor tijd liet zijn ploeg bij een 1-1 stand een dot van een kans liggen, bovendien werd Eendracht in zijn ogen ook nog een geheide strafschop onthouden.
Maar, eerlijk is eerlijk, over de gehele wedstrijd genomen was het misschien wel een terechte uitslag. Immers, Steenderen raakte enkele keren het houtwerk en had dus ook vaker kunnen scoren. De gasten, die eerder wilden spelen omdat er kermis is in het dorpje, namen in de eerste helft een voorsprong. Eendracht vocht knap terug en kwam na 20 minuten in de tweede helft langszij door Ronnie van Eijk.
Meer zat er niet in, hoe dicht de Arnhemmers er ook bij waren. Maar elk puntje wordt bij Eendracht voortaan op een gouden weegschaaltje gelegd. Kamerbeek legt uit waarom: ,,Aan het einde van vorig seizoen is het hele eerste elftal weggelopen. Het derde is nu het eerste. Dus is het heel simpel: het wordt een moeilijk seizoen. In het derde zaten veel oud-eerste-elftalspelers. Zij voelden het als een morele plicht om door te schuiven. Zij doen hun stinkende best, in de voorbereiding trainden we drie keer in de week. Ik neem mijn petje voor hen af, het zijn, op twee spelers na, allemaal vaders. Kun je nagaan. Ze hebben veel voetbalervaring én een grote mentale weerbaarheid. Op basis daarvan pakken we hopelijk nog veel puntjes.”