Column
———
Hans Witjes

De thuiswedstrijd van Vitesse tegen PEC Zwolle was er een om nooit te vergeten. Niet vanwege het spel, verre van dat zelfs, maar om het speciale karakter ervan.

Het bijzondere zat uiteraard in het geweldige eerbetoon aan de plotseling en veel te vroeg overleden Dejan Curovic. Mooi om te zien, het geeft aan hoe populair deze voormalige topspits is geweest en gebleven. Toch plaats ik hier wel een kanttekening bij. De minimale aandacht voor het overlijden van Jurrie Koolhof begin van dit jaar steekt hier onacceptabel schril bij af. Vergelijken is moeilijk, maar als clubtopscorer van weleer had hij toch echt meer verdiend dan niet tot nauwelijks zichtbare rouwbanden om de armen van de spelers bij de eerstvolgende thuiswedstrijd. Het maakt de herdenking van Curovic natuurlijk niet minder terecht, maar geeft wel de noodzaak aan voor Vitesse om het protocol voor dit soort trieste gelegenheden nog eens serieus tegen het licht te houden.

Het is een speling van het lot dat ik nu juist tijdens deze én de Airbornewedstrijd door privé-activiteiten verstek moe(s)t laten gaan. Het duel tegen de Zwollenaren heb ik vrijdagavond laat nog wel volledig bekeken zonder dat ik de uitslag al wist. Sportief gezien was dat nou niet bepaald een pretje. Omdat de waardige herdenking van Curovic deze avond voorop moet staan, wil ik het er bij uitzondering niet te lang over hebben. Ik volsta met de constatering dat van de bedoeling om dominant te spelen in de eerste helft niets terecht is gekomen. Tactisch klopte het niet. Er was geen druk op de tegenstander en de onderlinge afstanden waren te groot. Daardoor kon zelfs een zeer beperkte tegenstander als PEC Zwolle veel aan de bal zijn en Vitesse regelmatig achter de feiten aan laten lopen.

Maar goed, de uitslag is prima en de punten zijn binnen. Een lichtpunt deze avond was verder het spel van invaller Musonda. Hij is comfortabel aan de bal, heeft een goede dribbel met passeeracties in de overdrive en hij ziet het spel goed. Als deze Chelsea-huurling nog fitter wordt en vervolgens ook blijft, wat ik gezien zijn knieverleden alleen maar kan hopen, kan hij uitgroeien tot een publiekslieveling.

Nog even iets over de berichtgeving van afgelopen week over de financiële situatie van Vitesse. Algemeen directeur Van Wijk luidde in een interview de noodklok over het feit dat de financiën niet in balans zijn, maar wel moeten komen. De eigenaar past tekorten nog wel bij, maar wil dat niet blijven doen. Mijn vraag is dan: wat hadden de opeenvolgende eigenaren dan bij Vitesse verwacht? Dat investeren in de club op enige termijn winstgevend zou zijn? Dat had heel misschien gekund als er een paar jaar geleden een extra financiële injectie was gegeven, toen de club in de winterstop samen met Ajax bovenaan stond. Wellicht waren dan de vele miljoenen van de Champions League naar Arnhem gaan rollen. Waar dat toe kan leiden, is gebleken bij Ajax, waar de euro’s met geweld over de plinten van de Arena klotsen. De realiteit van dit Vitesse is dat de zo bejubelde zwarte cijfers van het seizoen 2017-2018 een uitzondering zullen blijven, tenzij de begroting nog veel verder omlaag gaat of zich een onwaarschijnlijk grote sponsor aandient. Dat is geen nieuws en je hoeft geen economie te hebben gestudeerd om dat te kunnen bedenken.

Hoe matig het spel ook was, met zeven punten uit drie wedstrijden, waaronder die tegen kampioen annex kapitalist Ajax, is de start qua resultaat geweldig. Daar moet voldoende vertrouwen uit worden geput om volgende week in Almelo het op papier zwakkere Heracles te verslaan. Dat is belangrijk met krachtproeven tegen AZ en PSV in het vooruitzicht.

Vitesse-PEC Zwolle
52. Matavz 1-0, 64. Karavaev 2-0, 80. Linssen 3-0.