Column
———
Hans Witjes

Een 5-1 overwinning van Vitesse bij de opening van het seizoen, thuis tegen FC Groningen. Het zijn droomcijfers, die het Gelredome in vuur en vlam zetten. De zo zeer gehoopte en gezien het zware programma ook noodzakelijke goede start is een feit.

Het was een wedstrijd om niet snel te vergeten en dan vooral het krankzinnige kwartier vanaf het binnen frommelen van de 3-1 door Beerens. Daarna was eerst de aansluitingstreffer van FC Groningen (bij een knal tegen de paal van Mahi) akelig dichtbij en denderde Vitesse vervolgens over de tegenstander heen. In die fase had het ook zo maar 6-1 en 7-1 kunnen worden.

Diverse media hebben het over een eclatante zege van een swingend Vitesse of gebruiken woorden van gelijke strekking. Het zijn sprekende cijfers, dat staat vast, maar het swingende had de ploeg alleen in dat doldwaze kwartiertje. Verder was het een taaie, moeizame wedstrijd met een flink aantal slechte en voor supporters angstige momenten. Daarom was de winst, hoe schitterend ook, zwaar geflatteerd.

Het is wel belangrijk om dat vast te stellen en niet in de begrijpelijke overwinningsroes te blijven hangen. Gelukkig heeft trainer Slutsky dat ook heel goed in de gaten. Hij vindt Vitesse nog niet stabiel en in een kleurrijke vergelijking omschreef hij de ploeg als dan weer een mooi bos en dan weer een drassig moeras.

Dat zompige zat hem tijdens het openingsduel in twee dingen. De opbouw verliep vooral in de eerste helft vaak te traag en te stroef. En, wat nog veel zorgelijker was, er werden te veel kansen weggegeven. In een wedstrijd krijgt een tegenstander er altijd wel twee á drie, dat is normaal, maar tegen FC Groningen telde ik er een stuk of zes, zeven. Als de noorderlingen net zo efficiënt in de afronding waren geweest als Vitesse, was de uitslag heel anders geweest.

Defensief liet de ploeg dus flinke steken vallen en dat moet snel veranderen, om te beginnen donderdag in Basel, want anders wordt het daar een kansloze missie. Het probleem tegen FC Groningen was dat de dekking vaak niet klopte. Regelmatig kwamen middenvelders en opkomende verdedigers van de tegenpartij gevaarlijk door. Hoe komt dat nu? Ik denk dat de speelwijze van Vitesse op dit moment zowel de kracht als de zwakte van het team is. De backs komen veel op, twee van de drie middenvelders spelen niet-plaatsgebonden en zijn overal te vinden, de buitenspelers trekken regelmatig van de zijlijn weg. Dat moet lastig te bespelen zijn voor tegenstanders en is dat ook, maar bij balverlies staat de ploeg nogal eens verkeerd en is dan kwetsbaar. Om deze attractieve, maar ook moeilijke spelopvatting tot een succes te maken, moeten de onderlinge afstanden niet te groot worden, moet de zonedekking functioneren en mag weinig onnodig balverlies worden geleden. Dat is nogal wat en op dit moment lukt dat in delen van wedstrijden al wel, in andere delen niet. Het is de kunst om munt te slaan uit de goede periodes, zoals Vitesse tegen FC Groningen optimaal deed, en de kwetsbare momenten zoveel mogelijk te beperken.

Nog even een kanttekening bij een aantal spelers. De rechterkant met Karavaev en Beerens functioneerde goed. Eduardo en Clarke-Salter spelen alsof zij al jaren in het elftal staan. Foor zie ik graag aan de bal komen, want dan gebeurt er bijna altijd iets goeds mee. Hij is van grote waarde met zijn techniek en loopvermogen. Bero begint te wennen. Zijn van onder de bal getrapte, afremmende pass op Matavz bij de 5-1 was het mooiste moment van de wedstrijd. Linssen deed bij de 1-0 precies datgene waar hij patent op heeft: agressief naar een voorzet gaan, de tegenstander afbluffen en scoren. Hij is mijn hoop voor Basel.

Nu reist de geelzwarte voetbalkaravaan binnen een week eerst naar Zwitserland en dan naar Friesland. Hopelijk keert het gezelschap van Slutsky met de volle buit van die twee trips terug. Een zware opgave, maar niet onmogelijk.

Vitesse-FC Groningen 5-1
22. Linssen 1-0, 38. Doan 1-1, 44. Bero 2-1, 62. Beerens 3-1, 66. Clarke-Salter 4-1, 71. Matavz 5-1.