Column
———
Hans Witjes

Het had gekund, als aan twee voorwaarden zou zijn voldaan. Ten eerste moesten alle spelers van Vitesse een redelijke tot goede vorm tonen en datgene doen waar zij goed in zijn. En ten tweede moest het in de return in de Europa League tegen FC Basel een beetje meezitten. Helaas ging het op beide punten mis.

Om met het eerste te beginnen: doelman Eduardo speelde meer dan voortreffelijk (wat een aanwinst is dat), Karavaev was goed en Van der Werf deed wat hij kon, de overige spelers konden hun goede niveau geen van alle aantikken. Om voorbeelden te noemen: in de beginfase mocht Büttner twee vrije trappen nemen, die met zijn goede trap voor gevaar zouden kunnen zorgen. In beide gevallen draaide hij ze te laag in, waardoor ze simpel door de dichtstbijzijnde verdediger konden worden weggekopt. Een ander voorbeeld. Bero kreeg uit een corner een uitstekende kopkans. In dit soort wedstrijden moet zo’n bal erin, maar de Slowaak raakte de bal te dun en daardoor ging die ruim voorlangs.

Dan het tweede punt. Het zat natuurlijk zwaar tegen toen de Duitse scheidsrechter Siebert na een klein halfuur rood gaf aan Clarke-Salter. Mijns inziens ten onrechte, want het was weliswaar gevaarlijk spel van de Engelsman, maar met zijn hooggeheven been had hij de intentie om de bal te spelen en dat deed hij ook. Daarna pas raakte hij zijn tegenstander. Geel was hier voldoende geweest. En onmiddellijk nadat hij het veld had verlaten, viel de 1-0 uit een corner, omdat FC Basel-spits Ajeti vrij kon inkoppen. De net ingevallen Thelander was hem direct al kwijtgeraakt, of had hem nog niet kunnen vinden, wie zal het zeggen. Binnen drie minuten kwam Vitesse daardoor in een bijna onmogelijke positie terecht. Al moet ik daarbij aantekenen dat de Zwitsers in de periode daarvoor ook al de beste kansen hadden gehad. Maar tot die fatale minuten was er in ieder geval nog de hoop dat Vitesse in de loop van het duel zou kunnen toeslaan en de kans daarop was op slag vrijwel nihil geworden.

Het had misschien toch nog goed kunnen komen, als de Arnhemse formatie winst had kunnen behalen uit de schaarse corners en vrije trappen. Dat zijn voor een ploeg in ondertal de momenten bij uitstek om tot scoren te komen. Geheel in de stijl van de mislukte missie in Basel leverden die standaardsituaties helemaal niets op. En zo werd het een vervelende, chagrijnige avond, al verdient het team wel een compliment voor de getoonde strijdlust. Dat neemt niet weg dat het een uur lang geen echte wedstrijd meer is geweest en dat was vooral sneu voor de bijna achthonderd meegereisde supporters. En in het bijzonder voor hen die op de weg naar Basel uren in de file hebben gestaan.

Een schande is de uitschakeling zeker niet tegen een gerenommeerde ploeg als FC Basel, die met een veel hoger budget kan werken. Het is wel pijnlijk, want het Europese voetbal, dat Vitesse met een grote krachtsinspanning had bereikt, is alweer achter de rug voordat het goed en wel is begonnen. Gezien de lage toeschouwersaantallen bij de thuiswedstrijden tegen FC Viitorul en FC Basel zijn veel mensen die het winnen van de play-offs met gejuich hadden begroet er door vakantie of voor mij onbegrijpelijke desinteresse niet eens live getuige van geweest. En die kans komt dus dit seizoen ook niet meer.

Het is nu zaak voor het team van trainer Slutsky om de teleurstelling van zich af te schudden en de blik te richten op de competitie, om te beginnen de uitwedstrijd bij SC Heerenveen. Ook daar in Friesland zal het waarschijnlijk niet gemakkelijk worden, maar een onmiskenbaar voordeel is dat de ploeg daar wel weer met elf spelers kan aantreden. Maar goed ook, want winst is gezien het zware programma in de weken daarna hard nodig.

FC Basel-Vitesse 1-0
30. Ajeti 1-0.