Column
———
Hans Witjes

Trainer Molenaar van Roda JC zal zich in de handen hebben gewreven bij het zien van de opstelling van Vitesse. Castaignos in de spits, dus centraal voorin geen enkel gevaar van de tegenstander te duchten. En linksback Faye, dus mogelijkheden voor zijn snelle, maar verder beperkte rechterspits Rosheuvel en qua opbouw van de linkerflank van de Arnhemmers niets te vrezen. Want de zichzelf zo goed vindende linksback is een van de stroefste, slechtste opbouwers die ik ooit heb gezien bij Vitesse en beperkt daarmee uiteraard ook de mogelijkheden voor linksbuiten Linssen. De Limburger moet toch wel gek worden van de opbouwende nitwit achter hem met zijn eigengereide uitstraling.

Deze jongens functioneren belabberd, maar hen valt niet eens zo veel te verwijten. Zij stellen zichzelf namelijk niet op, dat doet trainer Henk Fraser. En hij blijft dat tot in den treure doen, al ziet verder iedereen in Gelredome dat het nergens op slaat. Of iedereen, even een correctie, er zijn er klaarblijkelijk nog een paar die het niet zien. De assistent-trainers Sturing en Rankovic vinden het allemaal prima, als ik er tenminste vanuit mag gaan dat die enige inspraak hebben. En interim-technisch directeur Van Hintum haalde het nota bene in zijn hoofd om Faye een verbeterde aanbieding te doen, terwijl deze jongen nog beter vandaag dan morgen kan verdwijnen richting Jupiler League of zelfs tweede divisie.

Hoewel het elftal met het opstellen van de twee genoemde spelers al twee zekere zwakke plekken heeft, lag de alles overtreffende wanprestatie tegen Roda JC niet alleen aan hen. Doelman Houwen viel niets te verwijten, van de rest van het elftal waren er enkelen zeer matig en de rest puur slecht. En wat misschien nog wel erger was, het elftal hing als los zand aan elkaar en werd door degradatiekandidaat Roda JC bij tijd en wijlen weggetikt. Ja, door Roda JC, de ploeg die de vorige wedstrijd uit tegen het ook al laaggeplaatste NAC weliswaar met 1-0 won, maar toen een waar bombardement van de tegenstander moest overleven met als grote uitblinker doelman Jurjus. Het zegt alles dat de Achterhoekse goalie in het ooit door tegenstanders gevreesde Gelredome bijna een snippermiddag had.

De uitblinkers van deze avond liepen met Gustafson en Ndenge aan Limburgse kant. En de nog niet zo lang geleden door de eigen aanhang verketterde spits Schahin deed het ook goed. Hij fungeerde als aanspeelpunt en scoorde ook nog eens twee keer. Schrijnend om te zien dat zelfs een degradatiekandidaat over een betere spits beschikt dan het duo Castaignos en Matavz dat van Fraser een seizoen lang mag blijven falen.

Ik heb het al eerder geschreven en kreeg toen bergen kritiek over me heen, maar dat geeft niet, het is echt beter als Vitesse de play-offs niet haalt. De ploeg heeft daar niets te zoeken en de grens van wat een supporter kan verduren, is niet alleen bereikt, maar zelfs al overschreden. En ik vind ook niet dat Fraser het verdient om de door hemzelf neerwaarts bijgestelde doelstelling te halen. Het is al erg genoeg om Fraser reclame voor zichzelf te horen maken met de bewering dat Vitesse vorig jaar een topseizoen had met een vijfde plaats en het winnen van de beker en dat de ploeg met een zesde plaats (voor het weekend) op de plek stond waar de ploeg thuishoort.

Tussen de regels door valt dan te lezen: ik heb het bij de club goed gedaan. Wie Vitesse en de verrichtingen van de trainer op de voet heeft gevolgd, weet dat de waarheid anders is. Het winnen van de beker was geweldig, maar volledig te danken aan één goede wedstrijd tegen Feyenoord (in de kwartfinale) en een onvergetelijke oprisping van Van Wolfswinkel in de eindfase van een bar slechte finale. En voor de vijfde plaats vorig seizoen was een beperkt aantal punten voldoende omdat de subtop uitsluitend bestond uit FC Utrecht. Op het spel en de tactische en personele keuzes van Fraser was in dat seizoen ook al het nodige aan te merken, al had hij zijn dieptepunt toen nog niet bereikt. Dat is een flinke tijd geleden in dit seizoen gebeurd met het ergste dat een trainer kan meemaken: het verliezen van zijn geloofwaardigheid. Eenmaal op dat punt beland, is een trainer in feite niet meer te handhaven.

Arnhem, 31 maart 2018
Vitesse-Roda JC 0-3
24. Schahin 0-1, 70. Avdijaj 0-2, 80. Schahin 0-3.