Column
———
Hans Witjes
Wat een luxe! Vitesse officieel veilig en een afgetekende 6-0 overwinning thuis tegen degradant FC Groningen. Spelers en supporters, die dit seizoen veel hebben moeten doorstaan, konden tijdens en na de laatste thuiswedstrijd van het seizoen alsnog samen een mooi feestje vieren.
Het zou van een hoge zuurgraad getuigen als ik na dit festijn de nadruk zou leggen op de dingen die minder goed of zelfs fout gingen. Die waren er ook dit keer wel, zowel technisch als tactisch, maar ik bespreek nu alleen de positieve zaken. En daar zijn er genoeg van te noemen.
Allereerst de hoge amusementswaarde van de wedstrijd. Met dank aan Vitesse, maar ook aan FC Groningen, dat niets meer te verliezen had en met tien man waar mogelijk de aanval zocht in plaats van de goal dicht te spijkeren. Zij gaven daardoor enorm veel ruimte weg, waar Vitesse gretig gebruik van maakte. Het regende kansen en daaruit kwamen voor het Vitesse van dit seizoen ook een ongelooflijk aantal doelpunten.
Die zes treffers waren allemaal van behoorlijk niveau. Alleen bij de tweede goal van Manhoef ging de arme invaller-doelman De Boer niet vrijuit, verder kwamen die tot stand uit zuivere, harde schoten.
In de eindfase gaf Vidovic nog even (voor de laatste keer?) zijn visitekaartje af met een mooi doelpunt, een schot net naast de bovenhoek en daarna nog een bal die keeper De Boer schitterend daaruit ranselde. Leuk voor hem, na vijf keer ‘vissen’ binnen drie kwartier.
Tronstad liet als invaller nog even zien dat hij niet op de bank hoort te zitten en scoorde zelfs in wat jammer genoeg waarschijnlijk zijn laatste thuiswedstrijd voor de club zal zijn.
De hoge score gaf trainer Phillip Cocu de mogelijkheid tot feestelijke wissels, waarbij een aantal vertrekkende spelers in het zonnetje werd gezet. Kozlowski, Scherpen en Bero gingen met een ovatie van het veld, Vidovic, Houwen ,Tronstad en even later ook nog Hajek kwamen er met een daverend applaus in. Goed aangevoeld door Cocu, dit was voor deze spelers en het publiek een afscheid in stijl.
Beste man van het veld was Meulensteen. Ik weet op het moment van schrijven niet wie tot speler van het jaar is gekozen, maar voor mij is hij dat. Na een moeilijke start in een rommelend team is hij een bepalende rol gaan spelen. Heel knap.
Bij die verkiezing zou Flamingo voor mij een goede tweede zijn. Verdedigend sterk, opbouwend betrouwbaar, multifunctioneel, nooit verzakend. Hopelijk is Vitesse in staat om de optie tot koop te lichten.
Een speciale vermelding dit keer ook nog voor Oroz. Die jongen heeft een spectaculaire, door mij nooit verwachte ontwikkeling doorgemaakt. Het lijkt wel of hij na zijn diensttijd in Oostenrijk een tweelingbroer naar Arnhem heeft gestuurd. Verdedigend sober en betrouwbaar en hij liet drie keer zien dat hij tegenwoordig ook nog een splijtende pass in de benen heeft.
Volgende week zet de geelzwarte ploeg een punt achter het seizoen bij Feyenoord. De Rotterdammers zullen er alles aan doen om afscheid van het legioen te nemen met een liefst ruime overwinning en hun spits Gimenez nog naar de positie van topscorer te loodsen. Van Vitesse valt in De Kuip geen puntenwinst te verwachten, wel dat er een team staat dat met lef speelt en nog één keer alles geeft. Daar zal ik Vitesse die zondagmiddag op beoordelen in een column waarin ik tevens een grove analyse zal geven van het totale seizoen.
Vitesse-FC Groningen 6-0
4. Manhoef 1-0, 45. Meulensteen 2-0, 56. Manhoef 3-0, 71. Vidovic 4-0, 74. Manhoef 5-0, 84. Tronstad 6-0.