Column
———
Hans Witjes

Dat ging gemakkelijker dan gedacht. Het maakt voetbal zo onvoorspelbaar: een resultaat hangt vaak af van de vraag of het mee- of tegenzit in bepalende situaties. In het geval van de uitwedstrijd van Vitesse bij Willem II was de dodelijke effectiviteit van de Arnhemse ploeg doorslaggevend. Vier gevaarlijke situaties voor de rust leverden maar liefst drie doelpunten op en met 0-3 was de wedstrijd in feite al gespeeld. Ter vergelijking: een tijd geleden in Heerenveen speelde Vitesse zeker zo goed, maar benutte het een veelheid aan kansen niet, zodat het uiteindelijk na een late gelijkmaker nog blij mocht zijn met een punt.

Vitesse liet de tegenstander komen en gaf pas druk op de bal op de eigen helft. Dat is een speelstijl waar ik eigenlijk niet zo van houd, omdat ik heilig geloof in het vroeg druk zetten, zeker tegen wat mindere tegenstanders. Door de nu gekozen tactiek komt de tegenstander regelmatig dicht in de buurt van het eigen doel met alle mogelijke gevaren van dien. Maar het moet gezegd: de tactiek werkte wel. Achterin gaf Vitesse bijzonder weinig weg en door het combinatievermogen van Serero en Foor, het vernuft van Ødegaard, de dynamiek van Bero, de leepheid van Linssen en de snelheid en power van Darfalou werd Vitesse in de tegenstoot zeer gevaarlijk.

De formatie van trainer Slutsky verdient een groot compliment voor de in Tilburg geleverde prestatie. Natuurlijk, Ødegaard was een lust voor het oog en er waren meer spelers goed, maar dit keer wil ik vooral het voor het eerst samen spelende centrale duo Thelander en Doekhi in het zonnetje zetten. Zij leken al jaren samen te spelen en gaven nauwelijks kansen weg. Ook opbouwend waren hun activiteiten dik in orde. Van de soepel spelende Doekhi verbaasde mij dat laatste niet, van Thelander wel. Voor zijn enkelbreuk vond ik zijn opbouw stroef en aarzelend, maar zowel tegen FC Utrecht als bij Willem II had hij tempo in zijn voortzettingen en maakte hij bijna altijd de juiste keuzes.

Ik ben zo ver dat ik de conclusie trek dat de technische mensen bij Vitesse met ere moeten worden genoemd voor hun beleid. Ga maar na: er werden voor relatief weinig geld maar liefst elf nieuwe spelers aangetrokken en van de meeste kan nu al worden gezegd dat zij op zijn minst goed bruikbaar zijn en in een aantal gevallen zelfs (veel) meer dan dat. Eduardo, Clark, Clarke-Salter, Doekhi, Thelander, Darfalou, Ødegaard, Bero, dat zijn er al acht die van waarde zijn. Karami heeft nog geen minuut gespeeld, maar neem maar van mij aan dat die ook kan voetballen, hij heeft alleen de pech dat hij Karavaev voor zich heeft. Dan blijven nog over Gong en Musonda, die door blessurepech nog niet te beoordelen zijn en mogelijk in de tweede competitiehelft nog gaan verrassen. Het heeft er dus alle schijn van dat de technische leiding geen enkele technische miskleun heeft gemaakt. Een unieke prestatie.

Deze selectie met deze trainersstaf heeft het in zich om aan het eind van het seizoen vierde of misschien zelfs wel derde te worden. Ook in de beker kan Vitesse als het een beetje meezit ver komen. Met name in de competitie zal de sleutel naar succes liggen bij stabiliteit met een grote S. Want dat is waar het al jaren lang tot afgrijzen van alle aanhangers te veel aan heeft ontbroken en ook in het nu lopende seizoen nog aan ontbreekt. Als Slutsky erin slaagt om zijn ploeg in dat opzicht flinke stappen te laten maken, wachten de Vitessesupporters mooie tijden.

Willem II-Vitesse 1-3
14. Bero 0-1, 35. Darfalou 0-2, 44. Linssen 0-3, 86. Sol (penalty) 1-3.