Column
———
Hans Witjes

Opluchting en tevredenheid op de tribunes. Hetzelfde gevoel bij spelers en technische staf, met daaraan bij hen nog toegevoegd trots. Terecht, want de basis voor de grote overwinning van Vitesse thuis tegen Heracles Almelo lag in de geleverde teamprestatie. Trainer Slutsky benadrukte dat ook bij zijn analyse.

Het was een duel waarin de toch zeer hoog geklasseerde, veel scorende ploeg uit Almelo niet meer dan twee of misschien drie kansen wist te creëren. Dat is zo ongeveer het minimumaantal dat ieder team in elke wedstrijd wel krijgt. Als het zich daartoe beperkt, heeft de tegenstander het in defensief opzicht goed gedaan. Heracles liet het eerste halfuur niets zien, maar was daarna wel een behoorlijk aantal keren dreigend. Vitesse haalde het venijn er echter bijna steeds uit doordat het de ruimtes klein hield en de spelers goed samenwerkten en elkaar optimaal ondersteunden. Dat gebeurde niet alleen in de achterhoede, maar ook in de andere linies. Een dergelijke tactiek smoort kansen en leidt tot balbezit, vaak op aantrekkelijke plaatsen voor snelle tegenaanvallen. Dat biedt niet alleen kansen op een goed resultaat, maar is ook leuk om naar te kijken.

Zo’n gesloten teamprestatie vormt de beste basis voor spelers om ook individueel te floreren. Dat gebeurde deze middag ook, zelfs in extreme mate. Er viel geen enkele speler uit de toon, ze verdienden allemaal de kwalificatie goed tot zeer goed. Als ik dan de vele magere zesjes in De Gelderlander zie, begrijp ik die krant totaal niet. Die stroken ook niet met de positieve impressie van de toch echt wel vakkundige Vitessewatcher Lex Lammers. Het lijkt wel of de cijfers door een ander worden uitgedeeld.

Een tweetal spelers wil ik er hier toch nog even uitlichten. Om te beginnen Ødegaard. Met hem heeft Vitesse een speler in huis waarvoor voetballiefhebbers naar het stadion komen. Hij heeft een fijne techniek, is nauwelijks van de bal te zetten, heeft inzicht en werkt ook nog eens keihard voor de ploeg. Dat hij met zijn soms risicovolle opzetjes een enkele keer balverlies lijdt, moeten we dan maar accepteren. Zijn prestatie krijgt nog meer waarde als we ons realiseren dat hij niet eens op de voor hem ideale positie (als nummer tien) stond.

Verder kom ik uiteraard niet om Darfalou heen. Hij was door een flink deel van de aanhang al afgeschreven voordat hij de kans had gekregen om zich echt te manifesteren. Er werden in de sociale media zelfs al flauwe vergelijkingen getrokken met zijn falende voorganger Castaignos. Op basis van één training die ik heb gezien en de weinige speelminuten die hij maakte, constateerde ik in mijn column na de wedstrijd PEC Zwolle – Vitesse van 16 september 2018 letterlijk het volgende:

‘Nog even iets over invallerspits Darfalou. Hij zit in een beginperiode á la indertijd Machlas. Er lukt hem weinig. Als hij speelt, zijn kansen niet aan hem besteed en zelfs een strafschop (tegen FC Antwerp) kreeg hij er niet in. Maar laat ik mijn nek eens uitsteken: ik ga hem uiteraard niet vergelijken met de Griekse geweldenaar van weleer, maar ik denk wel dat de Algerijn de kwaliteiten heeft om bij Vitesse te slagen.’

Een speler kan weleens ongelukkig of slecht spelen, maar om te beoordelen of hij van waarde kan zijn binnen een selectie moet worden gekeken naar zijn basiskwaliteiten. Bij Darfalou zijn dat er heel wat: snelheid, wendbaarheid, loopvermogen, duelkracht, inzet en scorend vermogen. Dat laatste had hij nog niet kunnen laten zien, maar een speler die in de Algerijnse competitie zestien keer scoort, kan dat in de Eredivisie waarschijnlijk ook wel. De tijd dat we hier op de competities van dat soort landen kon neerkijken, is namelijk al lang voorbij.

Op eenzelfde manier kijk ik naar Doekhi in de vergelijking met Van der Werff. Eerstgenoemde heeft alle eigenschappen en kwaliteiten voor een goede centrale verdediger. Hij heeft de juiste lengte, kan koppen, heeft een behoorlijke techniek en is voldoende snel en wendbaar. Op die laatste twee punten schiet aanvoerder Van der Werff tekort. Hij is met een beter seizoen bezig dan het vorige, geeft alles en bleef tegen Heracles Almelo ook prima overeind, maar toch vormen Clarke-Salter en Doekhi in mijn ogen het beste verdedigingscentrum.

Nu volgt weer zo’n vervelende interlandpauze. In dit geval misschien wel goed voor Vitesse om wat hele en halve blessures te laten herstellen. En dan op naar Excelsior, hopelijk met dezelfde instelling als tegen Heracles Almelo, want alleen dan komt het goed.

Vitesse-Heracles Almelo 4-0
11. Foor 1-0, 43. Darfalou 2-0, 65. Darfalou 3-0, 73. Büttner 4-0.