Column
———
Hans Witjes

Vitesse heeft met de 1-0 nederlaag in Tilburg bij Willem II de zoveelste wanprestatie van het Eredivisieseizoen geleverd. Ik heb geen zin om na te lopen hoeveel het er precies zijn, maar het aantal ligt rond de twintig. Het is de overbodige bevestiging van mijn stelling dat de Arnhemmers niets in de play-offs te zoeken hebben. Tenzij daaraan deelnemen voldoende is.

Vitesse heeft er een gewoonte van gemaakt om ploegen in nood een zetje in de rug te geven. Tegen het hard werkende, maar zwakke Willem II werd die traditie in stand gehouden. Voor mensen die de zwakte van het huidige Vitesse niet kennen of willen zien,  zal dat een verrassing zijn, voor de kenners, waartoe ik mezelf ook reken, totaal niet. Vitesse heeft namelijk te weinig kwaliteit, zowel op het veld als er buiten qua coaching.

Wat die coaching betreft, trainer Thomas Letsch slaagde er dinsdag zelfs voor de korte tijd van nog maar zes minuten tegen Sparta Rotterdam in om een lachwekkend speelplan te maken. Er moesten indraaiende voorzetten worden gegeven en daarom plaatste de Duitser de rechtsbenige Dasa op links en liet hij de linksbenige Vroegh invallen op rechts. Afdraaiende ballen zoals Dasa die altijd van rechts geeft (en de nu geblesseerde Wittek van links) zijn vele malen gevaarlijker en er kwam dan ook niets van het plan terecht.

Dat terzijde, die nederlaag tegen Sparta was al lang ingecalculeerd en ook met een logisch plan was het waarschijnlijk niet gelukt om nog te scoren. De zeperd in Tilburg is veel irritanter. De wedstrijd daar gaf weer het gebruikelijke beeld. Aanvallende machteloosheid, vaak een te laag tempo en veel onnodig balverlies. Verder bracht Vitesse (na Sparta) ook deze degradatiekandidaat in de wedstrijd door die de kans te geven vroeg te scoren. Onthutsend om te zien dat het strijdplan van Willem II om vanaf de aftrap fanatiek te gaan jagen, direct succes had.  Het is het slechtste wat tegen zo’n team kan gebeuren: de spelers moed en hoop op succes geven. En hen met de voorsprong in de zak de gelegenheid geven om het spel op allerlei manieren te gaan ontregelen.

De misère was deze middag vrij algemeen, slechts een enkeling wist zich daaraan te onttrekken.

Doelman Schubert verdient een compliment voor zijn overtuigende, attente spel. De jonge Duitser, nog maar drieëntwintig, is na zijn slechte periode door bijna iedereen afgeschreven, maar ik zie voldoende kwaliteiten bij hem om uit te groeien tot een goede doelman. 

Verder gaf centrale verdediger Bazoer een aantal fraaie crosspasses, deed middenvelder Tronstad wat aardige dingen en had linkerwingback Manhoef een aantal snelle rushes. De voortzetting was lang niet altijd goed, maar dat biedt in ieder geval hoop voor de toekomst.

Centrale verdediger Doekhi haalde weer een ruime voldoende. Zijn kracht ligt in het verdedigen. Als hij zich, zoals in Tilburg, af en toe genoodzaakt ziet om in de opbouw voor moeilijkere oplossingen te kiezen, wil het weleens misgaan.

Bij rechterwingback Dasa viel op dat er dit keer meer fout ging dan anders. Daar leed het elftal meteen flink onder. Hij is met zijn afdraaiende voorzetten een van de weinige aanvallende wapens van de ploeg.

Centrale verdediger Rasmussen vind ik minder goed dan vorig seizoen. Veel meer dan toen blijkt de Deen kwetsbaar op beweeglijkheid en snelheid. Zijn balbehandeling is soms stroperig. Zijn kopkracht en mentale instelling blijven belangrijk, maar hij is in waarde gedaald. 

Centrale middenvelder Huisman kwam ook dit keer niet uit de verf. Talent heeft hij, maar hij moet nog een stap maken, in duelkracht, handelingssnelheid en zuiverheid van langere passes. Anders blijft hij een ‘net niet-speler’.

Rechtermiddenvelder Bero liet weer de volledige cocktail van zijn spel zien. Goede onderscheppingen, een paar aardige voortzettingen, maar ook knoeiwerk in veelbelovende situaties en opnieuw ontvanger van een gele kaart. Voor de door Letsch als sterkhouder geziene Slowaak zie ik volgend seizoen graag een ander spelen. Als de trainer vertrekt, wat ik van harte hoop, kan hij hem misschien meenemen.

Spits Gribic was wederom vrijwel onzichtbaar. Zijn collega Openda was in de eerste helft een aantal keren dreigend, maar heb ik na de rust vrijwel niet meer gezien.

Een van de weinige leuke dingen van dit vanuit Vitesseoogpunt bedroevende duel was dat de jeugdspelers Jonathans en Van Duivenbooden nog mochten invallen. Zij speelden echter te kort voor een beoordeling.

Volgende week wacht voor Vitesse de volgende moeilijke wedstrijd, uit tegen Go Ahead. De tobbende geelzwarten zullen waarschijnlijk toch nog ergens wat punten moeten sprokkelen om de door hen zo gewenste play-offs te halen. De kans dat dat in Deventer gebeurt, acht ik bijzonder klein.  

Willem II-Vitesse
5. Hornkamp 1-0