Column
———
Hans Witjes

Ondanks de wederom falende coaching van trainer Thomas Letsch is de zesde plaats in de eindrangschikking door een 1-2 zege bij Fortuna Sittard weer iets dichterbij gekomen. Glans zat er niet aan deze overwinning tegen een door de schorsing van hun drie beste spelers geamputeerde tegenstander. In de eindfase, tegen de alles of niets spelende Limburgers, werd het zelfs nog onnodig benauwd voor de Arnhemse formatie. Ook daar had de Duitse trainer weer de hand in met zijn onbegrijpelijke wissels.

Het is toch niet zo moeilijk voor Letsch, zou je zeggen. Van de tien veldspelers die hij mag opstellen, kan hij er, als iedereen fit is, zo acht op het wedstrijdformulier zetten. Daarvan zijn er zeven onomstreden voor iedere trainer. Alleen Bero, in Sittard overigens nuttig spelend, is dat vanwege zijn beperkte technische bagage niet. Maar goed, Letsch kiest altijd voor de Slowaak en dan hoeft hij normaliter nog maar twee posities in te vullen, één op het middenveld en één in de spits.

Door blessures van Wittek en Rasmussen komt daarbij dat hun plekken ook door anderen moeten worden bezet. Manhoef is de logische vervanger van Wittek als linkerwingback, maar tegen SC Heerenveen koos Letsch voor Hajek op die plaats en zette hij Manhoef nota bene rechts in de aanval. Na de blessure van Rasmussen kwam Manhoef toen alsnog op zijn eigen positie te spelen en schoof Hajek naar het centrum. Wat iedere voetbalkenner al zag aankomen, de Tsjech faalde op beide posities nadrukkelijk.

Wie schetste dan ook mijn verbazing dat Hajek in Sittard op de plaats van de Rasmussen mocht beginnen en niet de talentvolle jeugdige Cornelisse. We hebben gezien wat daar van terechtkwam. Een schutterende Hajek, schuldig aan de penalty en een constante bron van onrust. Dat was te verwachten. De goedwillende Tsjech is traag, weinig wendbaar en uiterst matig aan de bal. Nadat Hajek een aantal ketsers had gemaakt en geel op zak had, herstelde Letsch in de rust zijn eigen blunder door hem te vervangen door Cornelisse. Die speelde overigens beneden zijn kunnen, wat niet vreemd is met een trainer die hem geen vertrouwen geeft en nooit de kans heeft geboden om wedstrijdritme op te bouwen.

Dan de vacante positie op het driemans-middenveld met verder nog Tronstad en Bero. Op grond van zijn spel van de laatste tijd had Domgjoni daar tegen SC Heerenveen al moeten staan. In het kader van het jojobeleid van de trainer zat de Kosovaar echter in dat duel ineens weer op de bank. In Limburg mocht hij wel weer in de basis beginnen en meteen zat er meer voetbal in de ploeg. Na Hajek bewees ook hier een speler, maar dan in positieve zin, het ongelijk van zijn trainer.

De laatste nog in te vullen positie naast alle ‘zekerheidjes’ is die van spits. Letsch presteerde het om opnieuw te kiezen voor de week in week uit falende huurling Grbic. De Oostenrijker werkt zich een slag in de rondte, maar zijn ijver is meteen ook zijn enige kwaliteit. Ook Buitink is geen topspits, maar toch wel een heel stuk beter en bovendien eigen kweek en eigendom van de club.

Dan het wisselen in de eindfase. Letsch heeft onderhand de kwalijke naam opgebouwd van angstige trainer die aan het einde van wedstrijden super behoudend wisselt. Ook nu deed hij dat weer door Domgjoni te wisselen voor Vroegh en Openda, de enige gevaarlijke man voorin, voor de nutteloze sprinter Yapi. Daarmee bereikte de Duitser dat zelfs deze ernstig verzwakte degradatiekandidaat nog een paar keer gevaar kon stichten. Vroegh is trouwens onder Letsch een jachtige, van hot naar haar vliegende, onzekere speler geworden. Hij komt als verdedigende middenvelder in een compact spelende ploeg tot zijn recht en mist de snelheid om in grotere ruimtes te spelen. Deze trainer gebruikt hem weinig en als hij het doet verkeerd. Zo maakt hij hem net als alle andere jonge talenten niet beter, maar slechter.

Wat betreft de coaching van Letsch vraag ik me een paar dingen af. Zijn de assistenten van hem, waaronder ras-Arnhemmer Hofs het daar mee eens? Ik kan het me niet voorstellen. En waarom stelt De Gelderlander, die de laatste tijd gelukkig ook kritischer is geworden over het voetbal onder deze trainer, nooit kritische vragen aan hem over zijn keuzes? De prietpraat van de Duitser wordt voor zoete koek geslikt, pak hem eens met inhoudelijke vragen aan.

Als het niet zo treurig zou zijn, was het bijna komisch dat Letsch voorafgaand aan deze wedstrijd refereerde aan ‘het succes’ van Vitesse in Sittard vorig seizoen. Het armetierige 3-3 gelijkspel in de absolute eindfase van de laatste wedstrijd van toen, was helemaal niet genoeg voor plaatsing voor Europees voetbal. Daar was de medewerking van Feyenoord, door te verliezen bij Heracles Almelo, voor nodig.

Over de wedstrijd bij Fortuna Sittard wil ik verder kort zijn. Op zich was hij nog wel aardig om te zien, omdat er op het veld zeeën van ruimte lagen en het spel op en neer golfde. Met name ideaal voor Openda, die constant de ruimte in kon duiken, maar toch ook weer te weinig rendement had. Feit is wel dat Vitesse zonder hem aanvallend helemaal nergens zou zijn. De ploeg boekte uiteindelijk dus een overwinning, maar die kwam tegen deze verzwakte degradatiekandidaat veel te moeizaam tot stand om ook maar enige hoop uit te putten voor de play-offs.     

Fortuna Sittard-Vitesse 1-2
44. Gladon 1-0, 45. Manhoef 1-1, 63. Openda 1-2