Column
———
Hans Witjes

Het ongelooflijk irritante ‘RETTEKETET….AZ!!!’ van de luidruchtige stadionspeaker bleef gelukkig achterwege. Vitesse hield AZ in Alkmaar namelijk van scoren af en dat gaat weinig ploegen dit seizoen lukken. Ondanks het feit dat de Arnhemse formatie het vijandelijke doel niet wist te vinden, leverde dit duel dus toch nog een punt op. Tegen deze voor Vitesse altijd moeilijk te bespelen tegenstander beschouw ik dat als een winstpunt.

De spelopvatting van de ploeg van trainer Slutsky was wederom goed. Vanaf het eerste fluitsignaal werden de Alkmaarders onder druk gezet en daardoor lag het initiatief in de eerste helft grotendeels bij de geelzwarten. Voor rust was AZ twee keer gevaarlijk, maar daar stonden drie gemiste kansen van Vitesse tegenover: twee met de kop van Linssen en Clarke-Salter en één van Linssen alleen voor de keeper. Na rust had de Limburgse linkerspits nog een keer een vrije doortocht naar AZ-doelman Bizot, maar door te lang treuzelen scoorde de goaltjesdief geheel tegen zijn gewoonte in ook bij die gelegenheid niet. In een wedstrijd tegen een concurrent waarin de doelpunten duur zijn, moet minstens één van die ballen erin.

Dat laten liggen van de weinige kansen paste in het beeld van deze van twee kanten slordige wedstrijd. Want, om bij Vitesse te blijven, de spelopvatting was dan wel goed, de uitvoering veel minder. En in de loop van de tweede helft verloor de ploeg steeds vaker de bal en werden ’tweede ballen’ alsmaar minder veroverd, waardoor de kans op een laat AZ-doelpunt in eenzelfde tempo begon op te lopen als mijn bloeddruk. Een gelijkspel werd steeds meer het hoogst haalbare en met enig hangen en wurgen binnengehaald. Over de hele wedstrijd gezien was dat naar mijn mening een voor beide teams rechtvaardig resultaat.

De beste man aan Vitessekant vond ik Clarke-Salter. De linker centrale verdediger speelde wederom een vrijwel foutloze wedstrijd. Het is een speler waar je in alle rust naar zit te kijken, omdat hij in alles wat hij doet betrouwbaar is. Als hij aan de rechterkant een speler naast zich zou hebben staan van hetzelfde niveau zou Vitesse er een stuk sterker op worden. Bij Van der Werff heb ik namelijk precies het omgekeerde gevoel als bij de jonge Engelsman. Als Van der Werff aan de bal is, maar vooral als hij in duel moet, word ik nerveus. Altijd bestaat de angst dat hij iets raars gaat doen of op wendbaarheid en snelheid wordt geklopt. Hij doet wat hij kan, heeft op dit moment een aardige vorm en doet ook echt wel veel dingen goed, maar hij is en blijft verdedigend kwetsbaar.

Buiten Clarke-Salter waren er in Alkmaar helaas geen uitblinkers. Doelman Eduardo zou dat zijn geweest als hij niet in de eindfase een keer onder een (overigens moeilijk te pareren, want keihard ingedraaide) hoge voorzet was doorgelopen en kort voor het laatste fluitsignaal de bal niet pardoes tegen een inkomende AZ-aanvaller had aangeknald. Misschien had het te maken met het feit dat hij in de tweede helft niet helemaal fit meer was, want het blijft voor mij een geweldige keeper, die ook deze middag weer veel goed deed.

Zondag komt Ajax naar Arnhem. Een elftal dat kan swingen als het de ruimte krijgt, maar regelmatig problemen kent als de tegenstander de ruimtes klein maakt en er bovenop zit. Dat is dus precies wat Vitesse moet doen, met extra aandacht voor Ziyech en Tadic. Als die kort worden aangepakt, raken ze al gauw geïrriteerd en wordt hun positieve inbreng ineens een stuk minder. Zelfs als Vitesse die situatie kan bereiken, zal het nog flink mee moeten zitten om puntenwinst te boeken. Een ploeg als Ajax zal namelijk altijd een aantal kansen creëren, waarschijnlijk meer dan Vitesse. Voor een goed resultaat is dan nodig dat de mannen van Slutsky daar die middag veel effectiever mee omgaat dan die van zijn collega Ten Hag. Ajax is hoe dan ook favoriet, voor Vitesse gaat het om bonuspunten.

AZ – Vitesse 0-0