Column
———
Hans Witjes

Bij FC Utrecht winnen, is voor Vitesse traditioneel een lastige opgave. En in deze fase van de competitie en bij deze stand op de ranglijst wegen de punten extra zwaar. De 1-3 zege in de Domstad is daarom meer dan welkom. Aan het feit dat die met zeer matig voetbal tot stand kwam, wil ik om die reden niet te zwaar tillen.

De overwinning op de Utrechters is er een van de fighting spirit. Er stonden spelers in het veld die bereid waren om voor iedere bal te knokken en voor elkaar door het vuur te gaan. Die instelling in combinatie met een beetje geluk op de juiste momenten heeft de drie punten opgeleverd.

Dat geluk zat hem in een aantal omstandigheden. Een snelle gelijkmaker vlak voor de rust. Twee doelpunten kort achter elkaar in het begin van de tweede helft, waarvan de eerste als gevolg van een ketser van de keeper. Verder nog het missen van een stuk of drie kansen door FC Utrecht, waarvan de grootste een kwartier voor tijd na een dramatische terugspeelbal van Darfalou. De aansluitingstreffer, die nog voor zware problemen had kunnen zorgen, bleef daardoor uit. Volledigheidshalve moet ik daar wel het pechgeval van de tweede gele, dus rode kaart van Bazoer tegenover stellen. Die vond ik namelijk duidelijk te zwaar gestraft en had natuurlijk invloed op het wedstrijdverloop in de eindfase. Het werd daardoor pompen of verzuipen voor de ploeg en toch weer nerveus de minuten aftellen voor de supporters.

Zoals bijna iedere week stonden de beste spelers bij Vitesse weer achterin. Het blok Pasveer-Doekhi-Bazoer-Rasmussen heeft weer enorm veel tegengehouden. Ik las op Twitter dat iemand Rasmussen de volle laag gaf vanwege het tegendoelpunt, maar dat vind ik niet terecht. Die bal werd over korte afstand goed teruggelegd en de Deen was toen net te laat om de naar binnen gekomen, razendsnelle Kerk af te stoppen. Zoiets kan een keer gebeuren, dat was perfect uitgespeeld door de Utrechters. Misschien is de betreffende supporter zo door het goede verdedigen van Rasmussen verwend dat hij denkt dat deze speler alle vijandelijke acties in zijn buurt kan neutraliseren. Dat is bijna zo, maar net niet helemaal.

Evenals vorige week vond ik ook nu de beide vleugelbacks, Dasa en Wittek weer goed spelen. Zij zijn toch zeer belangrijke schakels in het systeem. Als zij niet draaien, wordt het erg moeilijk om tot goede aanvallen te komen. Dat aantal was in Utrecht ondanks de goede vorm van dit tweetal nog steeds niet al te groot, maar dat had deels te maken met de opstelling waar trainer Letsch voor had gekozen nu Bero en Tannane geschorst waren.

De vervanging van Bero door Vroegh vond ik logisch en pakte ook goed uit. De jeugdige middenvelder werkt keihard, laat zich niet zo maar wegzetten in de duels, heeft een goede techniek, inzicht en combinatievermogen en, zoals we uit andere wedstrijden weten, ook nog eens een goed schot in beide benen. De keuze van Darfalou voor Tannane, en Openda in een iets teruggetrokken rol achter de twee spitsen begreep ik veel minder. De snelle Belg moet met of zonder bal de ruimte in kunnen duiken en is dan afwisselend slordig en gevaarlijk. Op het middenveld is het voor hem te druk en dan blijft vooral de slordigheid over. De derde middenvelder, Tronstad, verrichtte ook nu weer veel nuttig werk als balafpakker en tussenschakel.

Spits Broja is en blijft een handenbinder en deed enkele goede dingen. Toch komt er bij hem nog niet uit wat er volgens mij in zit. Hij viel met een ogenschijnlijk lelijke blessure uit, dus als het tegenzit kan hij voorlopig helemaal niets meer laten zien.

De andere spits, Darfalou, maakte met een mooie kopgoal de belangrijke gelijkmaker en werd gevloerd met als gevolg de penalty, die hij vervolgens zelf benutte. Hij deed dus waar een spits voornamelijk voor in het veld staat. Dat is natuurlijk niet om een tegenstander alleen voor de keeper te zetten met een volledig verkeerde terugspeelbal vanaf de middenlijn. Omdat de Utrechtse invaller Hilterman het cadeautje niet uitpakte, kunnen we die blunder van de Algerijn gelukkig snel vergeten.

In de slotfase stond er een hele batterij verdedigers op het veld en was er voorin geen enkele speler meer met pure snelheid in de benen. Om met tien man toch nog wat dreiging te houden, zou ik als trainer daarom in dit geval niet Huisman, maar Gong of Ohio hebben gebracht. Maar eind goed, al goed, de winnende trainer heeft altijd gelijk.

Nu komt Willem II, een opkrabbelende degradatiekandidaat, naar Arnhem. Ik volg Vitesse al veel te lang om voor die wedstrijd een positieve prognose te durven geven.  Dat is de goden verzoeken.

FC Utrecht-Vitesse 1-3
41. Kerk 1-0, 44. Darfalou 1-1, 54. Darfalou 1-2 (pen.), 57. Wittek 1-3