Column
———
Hans Witjes

Heftige gemengde gevoelens. Dat is de juiste omschrijving van de emoties die de zeer vermakelijke wedstrijd in Brussel tussen RSC Anderlecht en Vitesse (3-3) heeft opgeroepen. Momenten van ergernis en waardering wisselden elkaar af. Hoop en vrees vochten om voorrang. Er was blijdschap en teleurstelling tegelijk over het resultaat. Het supportershart kon nauwelijks zwaarder worden getest.

Laat ik met de slechte dingen beginnen. Tijdens een langere fase in de eerste helft stapelde Vitesse fout op fout. Toen viel ook de 1-0, waar een staaltje van belabberd verdedigen van Wittek aan vooraf ging. De manier waarop hij zijn tegenstander de bal liet doorkoppen, sloeg helemaal nergens op. De Duitser bewees daarmee ten overvloede nog eens zijn kwetsbaarheid in defensief opzicht. Op deze avond in Brussel was zijn aanvallende inbreng ook zwaar onvoldoende en leverde hij alles bij elkaar een beroerde prestatie.

De schitterende gelijkmaker van Dasa kwam uit de lucht vallen, maar een klungelige tweede tegentreffer verstoorde de vreugde al snel. Hájek toonde daarbij zijn gebrek aan beweeglijkheid. Daardoor was hij niet ter plaatse om de voorzet vanaf de achterlijn te voorkomen.

De 2-2 in de eerste minuut van de tweede helft kwam als een mokerslag aan bij RSC Anderlecht. En net toen de Brusselse formatie zich daarvan wat begon te herstellen, kreeg zij er met de 2-3 van Tannane een zware dreun overheen. In de periode daarna had Vitesse door moeten drukken en zich een riante positie voor de return moeten verschaffen. De ploeg van trainer Thomas Letsch ging echter slordig spelen en achteruit lopen en gaf de aangeslagen tegenstander daarmee de kans zich weer op te richten.

De 3-3 was een mooi doelpunt en op zich niet te voorkomen, maar dat is wel het risico als je de tegenstander zo vaak in de buurt van je eigen doel laat komen. Door de penalty na een oliedomme tackle van Bero dreigde zelfs nog een nederlaag, maar zover kwam het gelukkig niet, zodat in de return nog alles mogelijk is.

Bero liet deze avond precies zien waarom hij bij mij geen basisspeler zou zijn. Enkele malen dom balverlies, een onnodige gele kaart en een overtreding te dom voor woorden bij de strafschop, waarbij hij ontsnapte aan geel-rood. Het zijn fouten die bijna iedere week bij hem terugkomen en zwaarder wegen dan zijn goede mentaliteit en loopvermogen. Ik heb het al eens vaker met enige overdrijving geschreven: dan kun je net zo goed een middenafstandsloper van Ciko ’66 opstellen.

Ook Darfalou voldeed weer aan zijn profiel. Hij is snel en werkt hard, maar technisch is hij beneden de maat. Voor een club met ambities komt hij tekort, net als zijn concurrenten Buitink en Gong. Over de nieuwelingen Domgjoni en Von Moos kan ik nog niet oordelen, maar het is natuurlijk geen goed teken dat zij nu het erop aankomt geen minuten mogen maken.

Op de sociale media zie ik dat verscheidene mensen Oroz volledig afmaken. Wellicht gebeurt dat door degenen die twee jaar geleden Doekhi en Obispo met de grond gelijk maakten. Het zijn opportunistische beoordelingen waarbij niet wordt gekeken naar de intrinsieke kwaliteiten van spelers. Oroz is twintig jaar en wordt voor de leeuwen gegooid in wedstrijden op een niveau dat hij niet gewend is.  Hij heeft duelkracht, kan behoorlijk koppen en is ook niet langzaam. Hij moet nog wat groeien om een vaste basisspeler te kunnen worden, de tijd zal leren of hem dat lukt.

Uitermate storend en onprofessioneel vond ik de acht(!) gele kaarten voor Vitessespelers. Allemaal volstrekt onnodig.

Het positieve van deze wedstrijd is dat er toch progressie zichtbaar is. Bij vlagen werd er goed gecombineerd en enkele nieuwelingen beginnen hun waarde te bewijzen. Gboho is een elegante technicus, die al meer zijn stempel begint te drukken met creatieve acties. Frederiksen gebruikte zijn linkerbeen weer als wapen met een doeltreffende schuiver. Bovendien zie ik hem steeds fitter worden en ook veel vuile meters maken. Zijn aanvallende inbreng kan nog groter worden, maar als hij zulke doelpunten blijft maken, zal sowieso niemand klagen.

Schubert keepte weer goed, al moeten zijn spelvoortzettingen echt veel beter. Absolute uitblinker was Tronstad. Onvoorstelbaar hoeveel goed werk hij als voetballende stofzuiger net voor de defensie heeft gedaan. Verder was Bazoer weer uitstekend en functioneerde ook Dasa naar behoren, met als hoogtepunt zijn doelpunt.

Nu ontvangt Vitesse eerst Willem II en daarna RSC Anderlecht. Het is dan voor de Arnhemmers zaak om meer stabiliteit te vertonen, vooral in de verdediging, maar ook in de andere linies. Als dat lukt dan kan dat zondag drie punten opleveren en donderdag zes Europese wedstrijden en vier miljoen euro.

Hopelijk is Doekhi snel weer terug, dat scheelt achterin al veel. Verder adviseer ik Letsch om Cornelisse op te stellen in plaats van Hájek. Ook doet de trainer er verstandig aan volop gebruik te maken van Tannane zolang hij er nog is. Hij en Ghobo hebben de creativiteit die nodig is om tegenstanders te imponeren en pijn te doen.

RSC Anderlecht-Vitesse 3-3 (play-offs Conference Leaugue)
10. Raman 1-0, 31. Dasa 1-1, 34. Raman 2-1, 46. Frederiksen 2-2, 72. Tannane 2-3, 90. Verscharen 3-3.