‘Alsof de wereld instortte’

10 november 2010 | Van onze AS-redactie

Zondag 31 oktober, sportpark Bretagne, Heteren. De voetballers van AZ 2000 zijn bezig met de warming-up voor de wedstrijd tegen SDOO. Ook AZ-voorstopper Mike de Haas. Hij trapt met zijn rechtervoet tegen de bal, een simpel tikje over hooguit 5 meter. Maar de 29-jarige verdediger voelt meteen dat er iets mis is. Hij kan niet meer op de voet staan en hinkelt naar de kleedkamer. Een ploeggenoot zegt: ‘Het was net of ik een veter hoorde knappen’.

Mike de Haas kijkt de wedstrijd nog wel uit, maar de AZ-verzorger heeft al geconstateerd dat er iets heel erg mis is. Na afloop gaat De Haas meteen naar ziekenhuis Rijnstate in Arnhem, waar de diagnose wordt gesteld: de achillespees is finaal afgescheurd. De Haas gaat nog diezelfde avond onder het mes. De operatie slaagt, maar het seizoen is voor hem ten einde.
Ruim een week later kijkt Mike de Haas nog met afgrijzen terug op het fatale moment. “Het was of de wereld voor me instortte. Ik voetbal zó verschrikkelijk graag. En nu dreigde het einde van mijn carrière. Ik had de laatste jaren al zó veel spierblessures gehad, maar nu leek het eindelijk goed te gaan. En dan gebeurt dit. Ik had het eerst niet eens in de gaten, ik kon alleen niet meer staan op de voet. Ik hoorde ook niets scheuren of zo. Een ploeggenoot wel: die dacht dat er een veter was geknapt. Onze verzorger had het ook wel in de gaten: de enkel voelde heel zacht aan. In het ziekenhuis was het nog even de vraag of de pees was ingescheurd of afgescheurd, uit foto’s bleek dat laatste. Bij de operatie is de pees weer aangehecht. Ik heb nu steungips, vanaf komende maandag krijg ik loopgips. Dat moet er vier weken om zitten.”

De Haas wacht een lange weg van revalideren. “Als het loopgips eraf gaat, heb ik zeker tien weken nodig om weer normaal te kunnen lopen en om de coördinatie terug te krijgen. Daarna kan ik beginnen met krachtoefeningen. Voordat ik weer met voetballen kan beginnen, ben ik zes maanden verder. Dit seizoen kan ik wel vergeten.”
Het opvallende is dat Mike de Haas de afgelopen jaren veel spierblessures opliep. Deze nieuwe kwetsuur zou in het verlengde van eerdere blessures kunnen liggen. De Haas: “Het heeft waarschijnlijk met mijn lichaamsbouw te maken, ik heb korte spieren, ben daardoor blessuregevoelig. Ik heb de laatste jaren een aantal hamstringblessures en zweepslagen in beide kuiten gehad, ook spierscheurtjes en verrekkingen. Soms liep ik wekenlang bij de fysio. Het gekke is dat ik tot mijn 23ste nooit iets mankeerde. Pas daarna begon de ellende.”

Afgelopen zondag was De Haas op krukken bij de derby VDZ-AZ 2000 in de vierde klasse F. Hij kon het niet laten, hij móest erbij zijn. “Ik heb fantastische reacties gehad, van het bestuur, van de spelers, van de supporters. De sfeer bij AZ 2000 is perfect. Het is een multi-culturele club waar iedereen prima met elkaar omgaat, op het veld, in de bestuurskamer. Ik kreeg een voetbal cadeau met daarop de namen van spelers en allerlei wensen. Dat deed me goed. Mijn ploeggenoten kennen mijn verleden en weten hoeveel blessures ik heb gehad. Ze leven enorm mee.”

Hoe brengt hij nu de dagen door? “Gamen en films kijken. Met de voet op de bank. Moeilijk, want ik kan niet stil zitten. Maandag krijg ik loopgips, dan kan ik me wat meer bewegen. Vier weken later kan de revalidatie beginnen. Ik wil uiteraard graag terugkeren in het voetbal, maar dat is ook afhankelijk van het revalidatieproces. De gezondheid gaat natuurlijk boven alles, ik moet namelijk nog wél 30 jaar werken (De Haas werkt bij Organon in Oss, red). Dit seizoen zal ik waarschijnlijk niet meer voetballen, hooguit kan ik nog een wedstrijdje voor de Arnhem Cup meepikken.”